30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1933, Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Heinz A. Heinz ''ΧΙΤΛΕΡ''

Τίποτα σπουδαίο δεν δίνεται έτσι απλά στη ζωή. Για όλα πρέπει κανείς να παλέψει. Έτσι, λοιπόν, η αναγέννηση ενός έθνους δεν γίνεται εύκολα, τυχαία ή μοιραία, αλλά πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας.

                                                              Αδόλφος Χίτλερ

    Πριν από αυτή την προεδρική εκλογή, η δραστηριότητα του Χίτλερ ήταν πρωτόγνωρη για την πολιτική ζωή, όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και οποιασδήποτε άλλης χώρας. Δεν ήταν τίποτα γι’ αυτόν το να παρευρίσκεται σε τρεις ή τέσσερεις συγκεντρώσεις κάθε μέρα. Οι περισσότερες από αυτές ελάμβαναν χώρα στην ύπαιθρο, σε ακροατήριο από εκατό μέχρι τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους. Για να γίνει δυνατή η εκπλήρωση του τρομερού καθημερινού του προγράμματος, έπρεπε όλα να οργανωθούν και να εκτελεστούν ακριβώς στην ώρα τους. Για παράδειγμα, ενώ μιλούσε στη Δρέσδη, το ακροατήριο συγκεντρωνόταν ήδη στη Λειψία. Έτρεχε από μέρος σε μέρος, σε όλο το μήκος και πλάτος της χώρας, βδομάδα τη βδομάδα, μέρα με τη μέρα και νύχτα με τη νύχτα, χωρίς ανάπαυση ή διάλειμμα, χρησιμοποιώντας αεροπλάνο ή αυτοκίνητο, ανάλογα τι εξυπηρετούσε  καλύτερα κάθε φορά. Κοιμόταν όπου και όπως μπορούσε. Είχε το δικό του αεροπλάνο και τον πιλότο του, το αυτοκίνητό του και τον σοφέρ του, τις γραμματείς και τους διοργανωτές του, αλλά ουσιαστικά τα πάντα βασίζονταν στη δική του ακατάβλητη ενέργεια και την ακούραστη αποφασιστικότητά του. 

    Στην προεκλογική περίοδο τον Μάρτιο του 1932, ο στρατηγός Χίντενμπουργκ έλαβε 18.600.000 ψήφους και ο Χίτλερ 11.300.000. Αυτή η φαινομενική ήττα για τον Φύρερ ήταν στην πραγματικότητα μια μεγάλη επιτυχία. Είχε διπλασιάσει τις ψήφους του από τις εκλογές τού Σεπτεμβρίου του 1930. 

    Όμως τώρα θα γίνονταν δεύτερες εκλογές, και όλα τα αντίπαλα κόμματα ανασκουμπώθηκαν για την τελική δοκιμασία της δύναμής τους. Αντιλαμβάνονταν πλήρως τους κινδύνους που τους απειλούσαν από το συνεχώς ανερχόμενο Kόμμα ─κινδύνους που είχαν πέσει με δύναμη στα κεφάλια τους και τελικά τα εξαφάνισαν τον Ιανουάριο του 1933. Η πρόθεση του Χίτλερ ήταν να μπορούν να γίνουν μέλη του κόμματός του εξίσου οι καθολικοί και οι προτεστάντες, να μπορούν να βαδίσουν στις γραμμές των Ταγμάτων Εφόδου του μαζί καθολικοί και προτεστάντες, όμως ήρθε η στιγμή που στους πρώτους η Εκκλησία αρνήθηκε τη Θεία Κοινωνία, ακόμη και τη χριστιανική ταφή, επειδή ακολούθησαν το κόμμα. 

    Γινόταν οτιδήποτε ήταν δυνατό, για να διαλυθεί ο Εθνικοσοσιαλισμός, και όχι επειδή απειλούσε τους ανθρώπους (οι άνθρωποι τον επιδοκίμαζαν), αλλά επειδή απειλούσε κάποια ταξικά συμφέροντα, τα προνόμια, τη διαφθορά και καθετί άπληστο, στενόμυαλο και αισχροκερδές στη δημόσια ζωή της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένων των «μπουρζουάδων». Οι Εθνικοσοσιαλιστές βρέθηκαν μόνοι, αντιμέτωποι και σε πόλεμο με όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα. Θα χρειαζόταν περισσότερος χώρος, για να απαριθμήσουμε τους φόβους που καθένα από αυτά έτρεφε για την επιτυχία των Εθνικοσοσιαλιστών. Θα χρειαζόταν, επίσης, μια άμεση αντίληψη της χαοτικής κατάστασης των εσωτερικών υποθέσεων της Γερμανίας, για να εκτιμήσουμε τη δουλειά που είχε μπροστά του το μοναδικό Κόμμα στο Ράιχ που είχε έναν και μόνο στόχο, ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και μια ακλόνητη επιμονή. 

    Παρά το γεγονός ότι ακόμα και μέχρι εκείνη  τη στιγμή, η βόρεια, η ανατολική και η δυτική Γερμανία ήταν υπό την επιρροή των Κόκκινων, και ότι στον καθολικό νότο οι επίσκοποι ήταν πολύ δυνατοί, ο Εθνικοσοσιαλισμός προχώρησε μπροστά με πείσμα και αποφασιστικότητα. Αυτό μπορεί να αποδοθεί μόνο στην τελειότητα της οργάνωσής του. 

    Η κυβέρνηση μονοπωλούσε το ραδιόφωνο. Όλοι όσοι είχαν εξουσία και υψηλές θέσεις ένιωθαν πως έπρεπε να δώσουν μάχη για την ίδια τους την ύπαρξη. Παρά το γεγονός ότι όλα ήταν εναντίον του, ο Χίτλερ κέρδισε δύο εκατομμύρια ψήφους επιπλέον σε αυτές τις εκλογές. Δεν αρκούσαν, για να εκλεγεί Πρόεδρος, αλλά ενίσχυσαν ιδιαίτερα τη θέση του στην πολιτική ζωή. 

    Ο Καγκελάριος Μπρύνινγκ δεν είχε καθόλου υπολογίσει αυτήν την άνοδο του Χίτλερ και απογοητεύτηκε. Κατέφυγε, λοιπόν, σε περίεργα μέτρα. Στις 13 Απριλίου του 1932 διέταξε τη διάλυση των Ταγμάτων Εφόδου, καθώς και τη διάλυση του κινήματος με το όνομα Χιτλερική Νεολαία (Hitler Jugend). Η έδρα και η περιουσία αυτών των οργανισμών κατασχέθηκαν. 

    Όλα αυτά, όμως, ήταν μάταια. Στις εκλογές για τη Δίαιτα (κάθε γερμανικό κρατίδιο διέθετε ένα τοπικό κοινοβούλιο), που έλαβαν χώρα στις 24 Απριλίου του 1932, το NSDAP αναδείχθηκε παντού το πιο ισχυρό κόμμα.[...]

    Αφού το Εθνικοσοσιαλιστικό είχε γίνει πια το μεγαλύτερο κόμμα του κράτους, ήταν σωστό και πρέπον να περιέλθει σε αυτό η διακυβέρνηση της χώρας. Ο πρόεδρος φον Χίντενμπουργκ, όμως, δίστασε για πολύ καιρό να εμπιστευτεί στον Αρχηγό του κόμματος, τον Αδόλφο Χίτλερ, την απόλυτη εξουσία. Για δύο χρόνια, η διοίκηση είχε ανατεθεί σε μια μειοψηφία, υπό τον Μπρύνινγκ, που έκανε ό,τι μπορούσε για να διαλύσει το μεγαλύτερο κόμμα. Όμως τώρα ήταν η κατάλληλη ώρα, και κάτι παραπάνω από κατάλληλη, για μια αλλαγή. 

    Στις 13 Αυγούστου του 1932 ο Χίτλερ έλαβε μέρος σε πολύ σημαντικές συζητήσεις ανάμεσα στον Χίντενμπουργκ και τον φον Πάπεν. Τότε του πρόσφεραν την Αντικαγκελαρία. Η απάντησή του ήταν αρνητική. Ο Χίτλερ ήταν πάντοτε αντίθετος στους συμβιβασμούς ή στα ημίμετρα. Η μέρα της άρνησής του ονομάστηκε «Μαύρη Μέρα τού Χίτλερ», αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου έτσι. Έβλεπε πιο μακριά από τους επικριτές του. Δεν σκόπευε να χρησιμοποιήσει τον Εθνικοσοσιαλισμό, για να ενισχύσει ένα σύστημα που παρέπαιε.

    Αφού ο κόσμος απαλλάχτηκε από το φαιδρό θέαμα ενός γερμανικού κοινοβουλίου, την έναρξη εργασιών του οποίου είχε κάνει η πράκτορας της Μόσχας Κλάρα Τσέτκιν, ο διοικητής Χέρμαν Γκαίρινγκ εκλέχτηκε Πρόεδρός του.  

    Για μια ακόμα φορά, όμως, το κοινοβούλιο διαλύθηκε, παρά το γεγονός ότι υπήρχε πλειοψηφία. Νέες εκλογές προκηρύχθηκαν για τον Νοέμβριο. Αυτή τη φορά, όμως, ο κόσμος είχε σιχαθεί τις εκλογές, και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά για όλα τα κόμματα.   

    Το ίδιο το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα έχασε τριάντα τέσσερεις έδρες. Υπήρξε, όμως, μια συντριπτική πλειοψηφία κατά του Καγκελάριου, και ο φον Πάπεν δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί. Τον διαδέχθηκε στο αξίωμα ένας σχετικά άγνωστος άντρας, ο Στρατηγός φον Σλάιχερ. Όσο δραστήριος και αν ήταν αυτός ο άνθρωπος σε άλλες δουλειές και στο παρασκήνιο, ως Καγκελάριος ήταν ασήμαντος και σύντομα απομονώθηκε εντελώς. 

    Για να μη μακρηγορούμε –δεν θα εξυπηρετούσε τον αναγνώστη να πούμε περισσότερα για αυτήν την απογοητευτική και γεμάτη σύγχυση περίοδο– στις 29 Ιανουαρίου του 1933 η κυβέρνηση του φον Σλάιχερ διαλύθηκε, και ο Αδόλφος Χίτλερ κατάφερε αυτό για το οποίο είχε αγωνιστεί με σχεδόν ακατάπαυστο ζήλο και πάνω από όλα με ακλόνητη πίστη, από εκείνη τη μέρα που μέσα σε ένα από τα πιο φτωχά εστιατόρια του Μονάχου έγινε το έβδομο μέλος μιας άγνωστης μικρής ομάδας επίδοξων πολιτικών. 

    

    Ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας.

Πηγή

The Stormtrooper

ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ

 

 

 

 

 

 

The Stormtrooper

Εσύ θα προδώσεις τη Μακεδονία μας;;;

Στην αντεπίθεση περνούν οι Έλληνες 

Κόλλησαν αφίσες με τα πρόσωπα τοπικών βουλευτών των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικά σημεία πόλεων της Βόρειας Ελλάδας. Οι αφίσες έχουν τα πρόσωπα των βουλευτών και το ερώτημα «Εσύ θα προδώσεις τη Μακεδονία μας;».

Οι εμπνευστές αυτής της καμπάνιας τονίζουν ότι η δράση τους θα συνεχιστεί και σήμερα το βράδυ. Οι αφίσες δεν έχουν την υπογραφή κάποιου κόμματος ή οργάνωσης, γεγονός με μεγάλη σημασία, που δείχνει ότι η πρωτοβουλία δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό παρά μόνον την υπεράσπιση της Μακεδονίας μας.  

Δείτε αφίσες: 

πηγή

The Stormtrooper

Οι Έλληνες δεν παραχωρούμε το ιερό όνομα της Μακεδονίας – Συλλαλητήριο στις 20 Ιανουαρίου στο Σύνταγμα

Κάλεσμα στον ελληνικό λαό και σε κάθε πατριώτη για αντίσταση ενόψει της ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Πλήθος φορέων καλούν τους Έλληνες να διαδηλώσουν και να παρευρεθούν στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, στις 20 Ιανουάριου.

Με το μήνυμα «Είμαστε μυριάδες, είμαστε Έλληνες, κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία», οι φορείς που διοργανώνουν το συλλαλητήριο καλούν σε ένα ηχηρό Όχι προς την ελληνική βουλή, ξεκαθαρίζοντας πως ο ελληνικός λαός έχει τον τελευταίο λόγο.

Με τη Συμφωνία των Πρεσπών να έχει περάσει στα Σκόπια, τα τελικά βήματα αναμένονται από την πρόθυμη ελληνική πλευρά. Η κυβέρνηση των Αριστερών και ανιστόρητων κομμουνιστών είναι διατεθειμένη να αγνοήσει τη θέληση του ελληνικού λαού και να προχωρήσει σε μια πρωτοφανή εθνική προδοσία.

Καλούνται όλοι οι Έλληνες, λοιπόν, να μην επιτρέψουν κάτι τέτοιο, και να στείλουν στην ελληνική κυβέρνηση το μήνυμα που της αξίζει.

Συλλαλητήριο στις 20 Ιανουαρίου στο Σύνταγμα

Μιας και δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη η ημερομηνία ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική βουλή, η επιτροπή όρισε τη διεξαγωγή του Συλλαλητηρίου στις 20 Ιανουαρίου, στις 14:00 το μεσημέρι, στην πλατεία Συντάγματος.

The Stormtrooper

Αδόλφος Χίτλερ: Η πολιτική μου διαθήκη. (Αγγλικά-Ελληνικά)

Adolf Hitler: My political testament

More than thirty years have now passed since I in 1914 made my modest contribution as a volunteer in the first world war that was forced upon the Reich.

In these three decades I have been actuated solely by love and loyalty to my people in all my thoughts, acts and life. They gave me the strength to make the most difficult decisions which have ever confronted mortal man. I have spent my time, my working strength and my health in these three decades.

It is untrue that I or anyone else in Germany wanted the war in 1939. It was desired and instigated exclusively by

those international statesmen who were either of Jewish descent or worked for Jewish interests. I have made too many offers for the control and limitation of armaments, which posterity will not for all time be able to disregard for the responsibility for the outbreak of this war to be laid on me. I have further never wished that after the first fatal world war a second against England, or even against America, should break out. Centuries will pass away, but out of the ruins of our towns and monuments the hatred against those finally responsible whom we have to thank for everything, international Jewry and its helpers, will grow.

Three days before the outbreak of the German-Polish war I again proposed to the British ambassador in Berlin a solution to the German-Polish problem — similar to that in the case of the Saar district, under international control. This offer also cannot be denied. It was only rejected because the leading circles in English politics wanted the war, partly on account of the business hoped for and partly under influence of propaganda organized by international Jewry.

I have also made it quite plain that, if the nations of Europe are again to be regarded as mere shares to be bought and sold by these international conspirators in money and finance, then that race, Jewry, which is the real criminal of this murderous struggle, will be saddled with the responsibility. I further left no one in doubt that this time not only would millions of children of Europe's Aryan peoples die of hunger, not only would millions of grown men suffer death, and not only hundreds of thousands of women and children be burnt and bombed to death in the towns, without the real criminal having to atone for this guilt, even if by more humane means.

After six years of war, which in spite of all setbacks will go down one day in history as the most glorious and valiant demonstration of a nation's life purpose, I cannot forsake the city which is the capital of this Empire. As the forces are too small to make any further stand against the enemy attack at this place, and our resistance is gradually being weakened by men who are as deluded as they are lacking in initiative, I should like, by remaining in this town, to share my fate with those, the millions of others, who have also taken upon themselves to do so. Moreover I do not wish to fall into the hands of an enemy who requires a new spectacle organized by the Jews for the amusement of their hysterical masses.

I have decided therefore to remain in Berlin and there of my own free will to choose death at the moment when I believe the position of the Führer and Chancellor itself can no longer be held.

I die with a happy heart, aware of the immeasurable deeds and achievements of our soldiers at the front, our women at home, the achievements of our farmers and workers and the work, unique in history, of our youth who bear my name.

That from the bottom of my heart I express my thanks to you all, is just as self-evident as my wish that you should, because of that, on no account give up the struggle but rather continue it against the enemies of the Fatherland, no matter where, true to the creed of a great Clausewitz.From the sacrifice of our soldiers and from my own unity with them unto death, will in any case spring up in the history of Germany, the seed of a radiant renaissance of the National-Socialist movement and thus of the realization of a true community of nations.

Many of the most courageous men and women have decided to unite their lives with mine until the very last I have begged and finally ordered them not to do this, but to take part in the further battle of the Nation. I beg the heads of the Armies, the Navy, and the Air Force to strengthen by all possible means the spirit of resistance of our soldiers in the National-Socialist sense, with special reference to the fact that also I myself, as founder and creator of this movement, have preferred death to cowardly abdication or even capitulation.

May it, at some future time, become part of the code of honor of the German officer — as is already the case in our Navy — that the surrender of a district or of a town is impossible, and that above all the leaders here must march ahead as shining examples, faithfully fulfilling their duty unto death.

Before my death I expel the former Reichsmarschall Hermann Göring from the party and deprive him of all rights which he may enjoy by virtue of the decree of June 29th, 1941; and also by virtue of my statement in the Reichstag on September 1st, 1939, I appoint in his place Grossadmiral Dönitz, President of the Reich and Supreme Commander of the Armed Forces.

Before my death I expel the former Reichsführer-SS and Minister of the Interior, Heinrich Himmler, from the party and from all offices of State. In his stead I appoint Gauleiter Karl Hanke as Reichsführer-SS and Chief of the German Police, and Gauleiter Paul Giesler as Reich Minister of the Interior.

Göring and Himmler, quite apart from their disloyalty to my person, have done immeasurable harm to the country and the whole nation by secret negotiations with the enemy, which they conducted without my knowledge and against my wishes, and by illegally attempting to seize power in the State for themselves.

In order to give the German people a government composed of honorable men — a government which will fulfill its pledge to continue the war by every means —, I appoint the following members of the new Cabinet as leaders of the nation:

President of the Reich: Dönitz

Chancellor of the Reich: Dr Goebbels

Party Minister: Bormann

Foreign Minister: Seyss-Inquart

Minister of the Interior: Gauleiter Giesler

Minister of War: Dönitz

Supreme Commander of the Army: Schorner

Supreme Commander of the Navy: Dönitz

Supreme Commander of the Air Force: Greim

Reichsfuhrer of the S.S. and Head of the German Police: Gauleiter Hanke

Trade: Funk

Agriculture: Backe

Justice: Thierack

Culture: Dr Scheel

Propaganda: Dr Naumann

Finance: Schwerin-Crossigk

Labor: Dr Hupfauer

Munitions: Saur

Leader of the German Labor Front and Minister without Portfolio: Dr Ley.

Although a number of these men, such as Martin Bormann, Dr. Goebbels,etc., together with their wives, have joined me of their own free will and did not wish to leave the capital of the Reich under any circumstances, but were willing to perish with me here, I must nevertheless ask them to obey my request, and in this case set the interests of the nation above their own feelings. By their work and loyalty as comrades they will be just as close to me after death, as I hope that my spirit will linger among them and always go with them. Let them be hard, but never unjust, above all let them never allow fear to influence their actions, and set the honour of the nation above everything in the world. Finally, let them be conscious of the fact that our task, that of continuing the building of a National Socialist State, represents the work of the coming centuries, which places every single person under an obligation always to serve the common interest and to subordinate his own advantage to this end. I demand of all Germans, all National-Socialists, men, women and all the men of the Armed Forces, that they be faithful and obedient unto death to the new government and its President.

Above all I charge the leaders of the nation and those under them to scrupulous observance of the laws of race and to merciless opposition to the universal poisoner of all peoples, international Jewry.

Given in Berlin, this 29th day of April 1945. 4:00 A.M.

 Αδόλφος Χίτλερ : Η Πολιτική Μου Διαθήκη (μτφ)

 Περισσότερα από τριάντα έτη έχουν περάσει από το 1914 , όταν είχα τη μικρή συμβολή μου , ως εθελοντής , στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος επιβλήθηκε στο Ράιχ.

Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες η αγάπη και η πίστη στους ανθρώπους μου έχουν καθοδηγήσει όλες τις σκέψεις μου, τις ενέργειες και τη ζωή μου. Μου έδωσαν τη δύναμη για να λάβω τις δυσκολότερες αποφάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπος ένας θνητός άνθρωπος. Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έχω ξοδέψει τη δύναμή μου και την υγεία μου.

Είναι αναληθές ότι εγώ ή οποιοδήποτε άλλος στη Γερμανία θέλησε τον πόλεμο το 1939. Ήταν επιθυμητός και προκλήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς , είτε εβραϊκής προέλευσης , είτε εργαζόμενους για τα εβραϊκά συμφέροντα. Έχω υποβάλει πάρα πολλές προσφορές για τον περιορισμό και τον έλεγχο των εξοπλισμών, που οι επόμενες γενιές δεν θα είναι τόσο άνανδρες για να μην τις λάβουν υπόψη, ώστε να αποδοθεί η ευθύνη για το ξέσπασμα αυτού του πολέμου σε εμένα. Ούτε ποτέ είχα επιθυμήσει ,ότι, μετά από τον τρομερό πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, θα υπήρχε έστω ένα δευτερόλεπτο ενάντια είτε στην Αγγλία , είτε την Αμερική. Οι αιώνες θα περάσουν, αλλά από τα ερείπια των πόλεων και των μνημείων μας , το μίσος θα αυξηθεί εκ νέου , ενάντια στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε για όλο αυτό: τον διεθνή εβραϊσμό και τους υποτελείς του.

Τρεις ημέρες πριν από το ξέσπασμα του γερμανο-πολωνικού πολέμου πρότεινα μια λύση του γερμανο-πολωνικού προβλήματος στο Βρετανό πρεσβευτή στο Βερολίνο : διεθνή έλεγχος όπως στην περίπτωση του Σάαρ. Αυτή η προσφορά δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Απορρίφθηκε επειδή η κυβερνούσα κλίκα στην Αγγλία ήθελε τον πόλεμο, εν μέρει για εμπορικούς λόγους και εν μέρει επειδή επηρεάστηκε από την προπαγάνδα που έγινε από τον διεθνή εβραϊσμό.

Έχω καταστήσει επίσης αρκετά σαφές ότι, εάν τα έθνη της Ευρώπης πρόκειται πάλι να θεωρηθούν ως μετοχές που αγοράζονται και που πωλούνται από τους διεθνείς συνωμότες του κεφαλαίου, κατόπιν οι Εβραίοι, που είναι ο πραγματικός εγκληματίας αυτής της δολοφονικής προσπάθειας, θα φέρει την ευθύνη.Επίσης δεν άφησα σε κανέναν την αμφιβολία ,ότι αυτή τη φορά , εκατομμύρια των παιδιών της Ευρώπης θα πεθάνουν της πείνας, εκατομμύρια ανδρών θα φτάσουν στο θάνατο και εκατοντάδες χιλιάδες γυναικών και παιδιών θα καούν και θα βομβαρδιστούν στις πόλεις μας, χωρίς τον πραγματικό εγκληματία να επανορθώσει για την ενοχή του.

Μετά από έξι έτη πολέμου , παρά όλες τις οπισθοδρομήσεις, μια μέρα θα αναφερόμαστε στην ιστορία ως μία λαμπρή και ηρωική εκδήλωση της προσπάθειας ενός έθνους για την ύπαρξή του. Δεν μπορώ να εγκαταλείψω την πόλη που είναι η πρωτεύουσα του Ράιχ. Δεδομένου ότι οι δυνάμεις μας είναι πενιχρές για να αντισταθούμε στην επίθεση του εχθρού , επιθυμώ να μοιραστώ τη μοίρα μου με αυτήν εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων που έχουν πάρει επίσης την απόφαση να παραμείνουν σε αυτήν την πόλη. Περαιτέρω, δεν θα περιέλθω στα χέρια του εχθρού , που απαιτεί ένα νέο θέαμα , το οποίο θα παρουσιαστεί από τους Εβραίους, για την παρεκτροπή των υστερικών μαζών.

Επομένως έχω αποφασίσει να μείνω στο Βερολίνο και εκεί να επιλέξω το θάνατο εθελοντικά όταν καθορίσω ότι η θέση του Fuhrer και της καγκελαρίας δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί. Πεθαίνω με μια χαρούμενη καρδιά με τη γνώση των ανυπολόγιστων πράξεων, των επιτευγμάτων των αγροτών και των εργαζομένων μας και μιας συμβολής μοναδικής στην ιστορία της νεολαίας μας, που φέρει την επωνυμία μου.

Ότι είμαι βαθιά ευγνώμων σε όλους αυτούς είναι τόσο αυτονόητο όπως είναι η επιθυμία μου ότι δεν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια , αλλά ότι οπουδήποτε και αν βρεθούν, θα συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στους εχθρούς της πατρικής γης, πιστοί στα ιδανικά του μεγάλου Clausewitz. Μέσω των θυσιών των στρατιωτών μας και της δικιάς μου ακολουθίας τους στο θάνατο, ένας σπόρος έχει σπαρθεί στη γερμανική ιστορία που μια ημέρα θα αναγγείλει τη λαμπρή αναγέννηση του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος σε αληθινά Ηνωμένα Έθνη.

Πολλοί από τους γενναιότερους άνδρες και γυναίκες μας έχουν ορκιστεί να δεσμεύσουν τις ζωές τους μέχρι το τέλος. Έχω ικετεύσει, και έχω διατάξει τελικά, να μην γίνει έτσι, αλλά να παιχτεί ο ρόλος τους στην περαιτέρω προσπάθεια του έθνους. Ζητώ από τους ηγέτες του στρατού, του ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας να ενισχύσουν το εθνικοσοσιαλιστικό πνεύμα αντίστασης των στρατιωτών μας με όλα τα πιθανά μέσα, με πρόσθετη έμφαση στο γεγονός ότι εγώ ο ίδιος, ως ιδρυτής και δημιουργός αυτού του κινήματος , ότι προτιμώ το θάνατο από τη δειλή παραίτηση ή ακόμα και από τη συνθηκολόγηση.

Ο Μάιος θα γίνει ένα σημείο αναφοράς των μελλοντικών Γερμανών στρατιωτών , όπως είναι ήδη στο ναυτικό μας , ότι η παράδοση μιας περιοχής ή μιας πόλης θα είναι αδύνατη και ότι, πριν από όλους τους άλλους , οι διοικητές πρέπει να είναι ένα λαμπρό παράδειγμα της πιστής αφοσίωσης και του καθήκοντος ως το θάνατο .

Πριν από το θάνατό μου, αποπέμπω τον Reichs-Marshal Hermann Goring από το κόμμα και αποσύρω όλα τα δικαιώματα που του παρήχθησαν από το διάταγμα της 29ης Ιουνίου 1941 και από τη δήλωση μου στο Reichstag της 1ης Σεπτεμβρίου 1939 . Στην θέση του διορίζω το ναύαρχο Donitz ως Πρόεδρο του Ράιχ και ανώτατο διοικητή των Ένοπλων Δυνάμεων.

Πριν από το θάνατό μου, αποπέμπω τον Reichsfuhrer των S.S. και Υπουργό εσωτερικών Heinrich Himmler από το κόμμα και από όλα τα ανώτερα κρατικά αξιώματα που κατέχει. Στη θέση του διορίζω τον Gauleiter Karl Hanke ως Reichsfuhrer των S.S. και ως επικεφαλής της γερμανικής αστυνομίας, και τον Gauleiter Paul Giesler ως Υπουργό εσωτερικών.

Εκτός από τη συνολική ανυπακοή τους σε εμένα , ο Goring και ο Himmler έχουν φέρει

ανεπανόρθωτη ντροπή σε ολόκληρο το έθνος με το να διαπραγματευτούν κρυφά με τον εχθρό , χωρίς να είναι εν γνώση μου και ενάντια στη θέλησή μου, και επίσης με το να προσπαθήσουν να πάρουν παράνομα τον έλεγχο του κράτους.

Προκειμένου να δοθεί στους Γερμανούς μια κυβέρνηση αξιότιμων ατόμων που θα εκπληρώσουν το στόχο της συνέχισης του πολέμου με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, εγώ , ως Fuhrer του έθνους, διορίζω τα ακόλουθα μέλη της νέας κυβέρνησης:

Πρόεδρος του Ράιχ: Donitz

Καγκελάριος του Ράιχ: Dr Goebbels

Υπουργός του Κόμματος: Bormann

Υπουργός Εξωτερικών: Seyss-Inquart

Υπουργός Εσωτερικών: Gauleiter Giesler

Υπουργός Αμύνης: Donitz

Ανώτατος διοικητής του στρατού: Schorner

Ανώτατος διοικητής του ναυτικού: Donitz

Ανώτατος διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας: Greim

Reichsfuhrer των S.S. και επικεφαλής της γερμανικής αστυνομίας: Gauleiter Hanke

Εμπορίου : Funk

Γεωργίας : Backe

Δικαιοσύνης : Thierack

Πολιτισμού : Dr Scheel

Προπαγάνδας : Dr Naumann

Οικονομικών : Schwerin-Crossigk

Εργασίας : Dr Hupfauer

Πυρομαχικών : Saur

Αρχηγός του γερμανικού μετώπου εργασίας και Υπουργός χωρίς χαρτοφυλάκιο: Dr Ley.

Αν και τα διάφορα αυτά άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Martin Bormann, του Δρ Goebbels και άλλων μαζί με τις συζύγους τους , με ακολούθησαν με την ελεύθερη θέλησή τους, μην επιθυμώντας να αφήσουν την πρωτεύουσα κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις και έχουν προετοιμαστεί να πεθάνουν μαζί μου, τους εκλιπαρώ να αποδεχτούν την αίτηση μου τοποθετώντας την ευημερία του έθνους πάνω από τα συναισθήματά τους. Με την εργασία και την πιστή συντροφικότητα τους θα παραμείνουν τόσο κοντά σε εμένα ακόμα και μετά από το θάνατό μου, όσο ελπίζω ότι το πνεύμα μου θα συνεχίσει να κατοικεί μεταξύ τους και να τους συνοδεύει πάντα. Αφήστε τους να είναι αυστηροί αλλά ποτέ άδικοι και μην τους αφήσετε ποτέ, να επιτρέψουν στο φόβο να οδηγεί τις ενέργειές τους.Πρέπει να τοποθετούν την τιμή του έθνους πάνω από όλα που υπάρχουν στη γη.Το Μάιο, πάντα να θυμόσαστε ότι ο στόχος μας, η σταθεροποίηση ενός εθνικού σοσιαλιστικού κράτους, αντιπροσωπεύει την εργασία των αιώνων που θα έρθουν, έτσι ώστε κάθε άτομο πρέπει να υποτάσσει το προσωπικό συμφέρον του στο κοινό καλό. Ζητώ από όλους τους Γερμανούς, από όλους τους εθνικοσοσιαλιστές,από τους άνδρες και τις γυναίκες και όλους τους στρατιώτες της Wehrmacht, να παραμείνουν πιστοί και υπάκουοι στη νέα κυβέρνηση και τον Πρόεδρό της, ως το θάνατο .

Προ πάντων, διατάσσω την κυβέρνηση και τους ανθρώπους να διατηρήσουν τους φυλετικούς νόμους και να αντισταθούν στον ανελέητο δηλητηριαστή όλων των εθνών, τον διεθνή εβραϊσμό.

Βερολίνο,  29 Απριλίου 1945, 4 π.μ.

πηγή: skoteinosierofantis.blogspot.com

The Stormtrooper

Γιόζεφ Γκαίμπελς - Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρίαν: μια ιστορική περιγραφή σε φύλλα ημερολογίου

Ολόκληρο το βιβλίο σε μορφή pdf

Σημείωση: Το βιβλίο ΔΕΝ είναι το ημερολόγιο του Γκαίμπελς αλλά καταγραφή κάποιων γεγονότων σε μορφή ημερολογίου.

The Stormtrooper