The Stormtrooper
The Stormtrooper
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016
Nέα έκδοση από τη Θούλη
Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ ήταν ένας μεγάλος Γάλλος μυθιστοριογράφος, κριτικός, ποιητής και δημοσιογράφος, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί από πολλούς, ακόμη και ιδεολογικούς αντιπάλους του, ο μεγαλύτερος λογοτέχνης της εποχής του στη Γαλλία. Εκτελέστηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945 ως collaborateur, εξαιτίας των πολιτικών απόψεων και ιδεών, τις οποίες εξέφραζε στα άρθρα του. Για πρώτη φορά μεταφράζονται στα ελληνικά βασικά πολιτικά άρθρα του, από αυτά για τα οποία δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε, διότι θεωρήθηκαν «πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ». Η μετάφραση έγινε απευθείας από τα άρθρα που είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα JE SUIS PARTOUT, και όχι από μεταγενέστερες εκδόσεις στις οποίες υπήρξαν κάποιες περικοπές. Σ’ αυτά η πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα του Μπραζιγιάκ αποκαλύπτεται χωρίς αμφιβολίες και χωρίς περιθώρια για υποκειμενικές ερμηνείες ή παρερμηνείες. Πέρα από αυτή την ιστορική σημασία τους, τα άρθρα είναι σημαντικά και ως πολιτικά καθ’ εαυτά, με τις απαιτήσεις αλλά και τις λύσεις που προβάλλουν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη συγκλονιστική μαρτυρία του Μπραζιγιάκ από την επίσκεψή του στο Κατύν, προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά το γεγονός της ανακάλυψης των ομαδικών τάφων.
Επιπροσθέτως, μέσα από τα άρθρα, τις σημειώσεις και τον πρόλογο ξετυλίγεται η ατμόσφαιρα της εποχής, η collaboration, το κράτος του Βισύ, αλλά και η δίωξη και η καταδίκη του Μπραζιγιάκ. Στο βιβλίο περιέχεται και το σημείωμα που έγραψε λίγο πριν πεθάνει, καθώς επίσης και η διήγηση, από τον δικηγόρο του Ζακ Ιζορνί που ήταν μαζί του, της τελευταίας ώρας της ζωής του ως και την εκτέλεσή του.
Η Γαλλία δεν έχει σταματήσει να ασχολείται με τον Μπραζιγιάκ, τα βιβλία του πωλούνται, άλλα γράφονται γι’ αυτόν, όπως και άρθρα σε εφημερίδες, και κάθε αναφορά στο όνομά του ξεσηκώνει πλήθος διαφορετικών αντιδράσεων, αναστατώνει και διχάζει τη Γαλλία.
The Stormtrooper
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016
Η ρωσική κυβέρνηση του Πούτιν αρνείται να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ουκρανών
Συνεχίζεται να υπερασπίζεται τις κτηνωδίες των Σοβιετικών
Είναι μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της ρωσικής ιστορίας και του Ιωσήφ Στάλιν προσωπικά, οι οποίες αποσιωπήθηκαν. Αποκαλύφθηκαν σε όλη τους την τραγική μεγαλοπρέπεια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Πρόκειται για την γενοκτονία του λαού της Ουκρανίας από το κομμουνιστικό καθεστώς του Στάλιν.
Τα γεγονότα
Το 1932 και 1933 ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι οι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συνελάμβαναν να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλάκιζαν, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.
Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από αγριόχορτα και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.
Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για επτά με δέκα εκατομμύρια νεκρούς, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 25.000 την ημέρα.
Ενα βιβλίο ζωντανεύει την ιστορία
Το γεγονός έρχεται πάλι στην επικαιρότητα με ένα νέο βιβλίο που έγραψε στα γαλλικά, η κόρη ενός επιζήσαντα από την πείνα της Ουκρανίας.
Ο πατέρας της Nikolaï Koliada γεννήθηκε το 1926 σε ένα χωριό της Ουκρανίας. Είναι 7 ετών όταν η πείνα εξαπλώνεται στη χώρα, εξαθλιώνει εκατομμύρια ανθρώπους. Ο δικός της πατέρας μισεί τον κομμουνισμό. Η περιουσία του κατάσχεται, όλα τα υπάρχοντά του καταστρέφονται. Η οικογένεια παίρνει τους δρόμους για να επιζήσει. Καταφεύγει στη Λευκορωσία αλλά τους βρίσκουν οι πράκτορες του Στάλιν και τους ξαναγυρίζουν στην Ουκρανία.
Το βιβλίο εξιστορεί τη φρίκη της σταλινικής εποχής, την πείνα και τον θάνατο, με τα μελανώτερα χρώματα από την Catherine Koleda, η οποία διδάσκει σήμερα σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας.
Η οικογένεια κατορθώνει τελικά να διαφύγει στη Γαλλία, το 1945. Ο πατέρας, όπως γράφει η κόρη του στο βιβλίο, δύο φορές χάρηκε στη ζωή του: όταν πήρε τη γαλλική υπηκοότητα και όταν πέθανε ο Στάλιν.
Catherine Koleda - «Όταν ο Στάλιν μας άφησε να πεθάνουμε από την πείνα –Αφήγημα ενός επιζήσαντα».
Η φρίκη του Holodomor
Η τραγωδία αυτή ονομάστηκε από τους Ουκρανούς «Holodomor» (Γολοντομόρ από το «holod»= πείνα και το ρήμα «moryty»= σκοτώνω). Η πείνα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια ανθρώπων, πήρε το όνομα του διεθνούς όρου της γενοκτονίας, γιατί έχει όλα τα χαρακτηριστικά που προϋποθέτει ο όρος αυτός.
Το γεγονός αποσιωπήθηκε από την σοβιετική αυτοκρατορία και μόνο παράνομα κείμενα κυκλοφορούσαν για να το εξιστορήσουν. 40 χρόνια αργότερα, η γενοκτονία των Ουκρανών έγινε γνωστή από το βιβλίο του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Αλλά και τότε οι αρνητές του γεγονότος συνέχισαν να το αρνούνται.
Μόνο όταν άνοιξαν τα σοβιετικά αρχεία μπήκε τέλος στην άρνηση των γεγονότων στην Ουκρανία. Στις αρχές του 21ου αιώνα το γεγονός γίνεται παραδεκτό από την Ρωσία αλλά δεν γίνεται δεκτό το γεγονός ότι πρόκειται για γενοκτονία. Πολλοί ιστορικοί διαφωνούν τόσο με τον όρο όσο και με τις πραγματικές προθέσεις του Στάλιν.
Το 2016 η Ουκρανία αναγνώρισε επίσημα το Holodomor ως γενοκτονία. Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επίσης το γεγονός ως γενοκτονία ενώ το 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το αναγνώρισε ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κατά του ουκρανικού λαού».
Πηγή: iefimerida
The Stormtrooper
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
Μιχαήλ Εμινέσκου, ο εθνικός ποιητής της Ρουμανίας και απόστολος του Ρουμανικού εθνικισμού
Mihail Eminescu (Μολδαβία 1850- Βουκουρέστι 1889)
«Αιώνια νέος, κουκουλωμένος στον μανδύα μου, σήκωνα ονειροπαρμένος το μέτωπό μου προς το άστρο της μοναξιάς και δεν πίστευα ότι κάποτε θα μάθαινα να πεθάνω»
Ο Μιχαήλ ή Μιχάι Εμινέσκου, θεωρείται, δικαίως, ο εθνικός ποιητής της Ρουμανίας, αλλά και ο πατέρας του ρουμάνικου εθνικισμού. Μυστικιστής και μεταφυσικός ποιητής με στίχους που διακρίνονται για την πρωτοτυπία και τον λυρισμό τους. Εξύμνησε την φύση της πατρίδας του, τα κρυφά μηνύματα της οποίας ήξερε να αφουγκράζεται και να τα καταγράφει. Ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Σοπενχάουερ και τον γερμανικό ιδεαλισμό. Ο πατριωτισμός του Εμινέσκου είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε όλα του τα έργα. Ήταν εκφραστής της ρουμάνικης ψυχής και διαπνεόταν από το ηρωικό ιδεώδες. Σάλπισε την εθνική αναγέννηση και την ένωση όλων των κατεχόμενων από άλλα κράτη περιοχών της Ρουμανίας, σε ένα ενιαίο δυνατό κράτος. Ακόμη, εξέφρασε την υποστήριξή του στον κατατρεγμένο αγρότη της εποχής του. Το όραμά του ήταν μία ενωμένη ισχυρή πατρίδα με κοινωνική δικαιοσύνη.
Εκτός από ποιήματα έγραψε και πεζά, θεατρικά έργα, φιλοσοφικές μελέτες, αλλά και σημαντικά πολιτικά κείμενα και άρθρα.
Άνθρωπος της δράσης
Ο Εμινέσκου δεν ήταν ένας παθητικός καλλιτέχνης, αλλά άνθρωπος του αγώνα και γι’ αυτό θεωρήθηκε επικίνδυνος. Ανέπτυξε πλούσια δράση – όχι μόνο φανερή, αλλά και κρυφή και συνωμοτική- με στόχο την εθνική αναγέννηση, κάτι που είχε ως συνέπεια να δολοφονηθεί σε ηλικία 39 ετών, ώστε να σταματήσει, έτσι, την πατριωτική δράση του.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την προσωπικότητα, αλλά και την δράση του πρέπει να εξετάσουμε τις συνθήκες, υπό τις οποίες έζησε και δημιούργησε. Η Ρουμανία μόλις είχε απαλλαγεί από την ηγεμονία της οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έπρεπε να συγκροτηθεί σε ένα ενιαίο ανεξάρτητο κράτος. Δεν ήταν ελεύθερες, όμως, όλες οι επαρχίες της.
Ο Εμινέσκου έγραψε άρθρα για την καταπίεση των Ρουμάνων που βρίσκονταν υπό την κατοχή της Αυστροουγγαρίας.
Μετά την λήξη του Ρωσο- τουρκικού πολέμου (1877-1878) η Ρουμανία αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος, υπό τον όρο της χορήγησης της ρουμάνικης υπηκοότητας στους εβραίους της περιοχής, κάτι στο οποίο ο Εμινέσκου αντέδρασε σθεναρά. Είχε δηλώσει ότι οι εβραίοι δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα πουθενά στην Ευρώπη διότι «δεν εργάζονται», ότι έπρεπε να θεσπιστούν αυστηροί νόμοι κατά των εβραίων, ότι ουσιαστικά είχαν συστήσει ένα «ξένο οικονομικό στρατό» και ότι «εποφθαλμιούσαν την ιδιοκτησία των Ρουμάνων και μακροπρόθεσμα την ίδια την πατρίδα τους». Γι’ αυτό, άλλωστε, ακόμη και σήμερα, το όνομά του εμφανίζεται σε διάφορες εκθέσεις και λίστες με αντισημίτες δημιουργούς.
Ακολούθως, το 1883 ο βασιλεύς της Ρουμανίας Κάρολος (της γερμανικής οικογενείας των Χοετζόλερν) ετοιμάζεται να υπογράψει μυστική συνθήκη με την Αυστροουγγαρία, ένας όρος της οποίας είναι ο αποκλεισμός κάθε αξίωσης της Ρουμανίας για ένωση της Τρανσυλβανίας με αυτήν. Ο Εμινέσκου αντιδρά δυναμικά, όχι μόνο με τα πύρινα άρθρα του. Ήδη, συμμετέχει και ηγείται, τελικά, της μυστικής εθνικιστικής εταιρείας «Καρπάθια», της οποίας πρωταρχικός στόχος είναι η ένωση της Τρανσυλβανίας με την μητέρα Πατρίδα. Δημιούργησε ένα δίκτυο με πολλές οργανώσεις σε διάφορες περιοχές της πατρίδας του. Η εταιρεία «Καρπάθια», αλλά και το Δίκτυο εθνικών οργανώσεων, υπήρξαν ο στόχος των ρουμάνικων μυστικών υπηρεσιών, της Αυστροουγγαρίας και της τσαρικής Ρωσίας. Από διάφορες εκθέσεις μυστικών υπηρεσιών των κρατών αυτών προκύπτει ότι ο Εμινέσκου ρητά χαρακτηριζόταν ως ιδιαίτερα επικίνδυνος. Ακόμη, μέσα από τα άρθρα του «μαστιγώνει» το Κοινοβούλιο για την στάση του απέναντι σε εθνικά ζητήματα, αλλά και κατηγορεί την συμμετοχή πολιτικών στον σχηματισμό τραπεζών με σκοπό την κερδοσκοπία.
Πρέπει να τονισθεί ότι η εταιρεία «Καρπάθια» ήταν άκρως επαναστατική και λέγεται ότι σχεδίαζε ακόμη και την ανατροπή της κυβέρνησης και ετοίμαζε ένοπλο αγώνα για την ένωση της Τρανσυλβανίας με την Ρουμανία. Γι’ αυτόν τον λόγο πράκτορες διείσδυσαν σε αυτήν και πληροφοριοδότες επιστρατεύθηκαν. Κάποιοι από αυτούς ήταν πολύ κοντά στον Εμινέσκου.
1883- 1889, η πορεία προς την δολοφονία του
Ο Εμινέσκου ήταν, πλέον, πολύ επικίνδυνος. Με συντονισμένη δράση καταδοτών, πληρωμένων δημοσιογράφων, πρακτόρων αρχίζουν το 1883 - την περίοδο που αντιδρούσε στην επικείμενη συμφωνία του Καρόλου με την Αυστροουγγαρία, η οποία συμφωνία θα άφηνε εκτός Ρουμανίας την Τρανσυλβανία- να διαδίδονται ταχύτατα φήμες περί εμφανίσεως σοβαρής ασθενείας του Εμινέσκου. Άλλοι μιλούν για σχιζοφρένεια, άλλοι για σύφιλη! Ανεξαρτήτως της διαγνώσεως, το αποτέλεσμα είναι ο άμεσος , ακούσιος εγκλεισμός του σε νοσοκομείο, μετά από βίαια σύλληψή του από την αστυνομία. Σφραγίζουν το σπίτι του και κλέβουν χειρόγραφά του. Οι διαγνώσεις αποδεικνύονται εσφαλμένες, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η περιθωριοποίηση του Εμινέσκου, η σταδιακή φυσική, αλλά και ηθική, εξόντωσή του. Έτσι, κάθε εσφαλμένη διάγνωση την ακολουθεί μία άλλη, η οποία, επίσης, μετά από λίγο διαψεύδεται Μιλούν για σχιζοφρένεια, μετά για σύφιλη, μετά για μανιοκατάθλιψη. Ο Εμινέσκου δεν είναι ασθενής, είναι πολιτικός κρατούμενος. Οι ρουμανικές και αυστριακές αρχές ήθελαν να θέσουν στο περιθώριο έναν δυναμικό αντίπαλο της συνθήκης με την οποία, όπως προαναφέρθηκε, η Τρανσυλβανία παρέμενε εκτός Ρουμανίας...
Μεταφέρεται για εξετάσεις στην Αυστρία και το 1884 επιστρέφει στην Ρουμανία. Είναι υγιής και εργάζεται. Έκτοτε θα ξαναμπεί σε σανατόριο και θα ξαναβγεί. Από το 1887, με το πρόσχημα της ασθενείας, του χορηγείται καθημερινά με ένεση, υδράργυρος, δηλαδή δηλητήριο. Ο Εμινέσκου γράφει άρθρα, τα οποία δημοσιεύονται, χωρίς όμως πλέον να τα υπογράφει, ανώνυμα. Ένα από αυτά προκάλεσε τόση αναστάτωση, ώστε έπρεπε πάση θυσία να αποκαλυφθεί ο συντάκτης του. Ανακαλύπτουν ότι ήταν ο Εμινέσκου. Η διάγνωση καταλυτική: ο Εμινέσκου δεν είχε θεραπευθεί! Τον Μάρτιο του 1889 τον βάζουν πάλι σε άσυλο. Τον Ιούνιο του 1889 βρίσκεται νεκρός. Η επίσημη εκδοχή είναι από θανάσιμο τραυματισμό στο κεφάλι, από πέτρα με την οποία τον χτύπησε κάποιος «φρενοβλαβής». Η εκδοχή αυτή, πλέον, αμφισβητείται σοβαρά, διότι παρουσιάζει κενά. Πιθανή αιτία θανάτου θεωρείται η δηλητηρίασή του με υδράργυρο. Η αυτοψία έγινε καθυστερημένα, με μεγάλη προχειρότητα. Το σίγουρο είναι ότι ο Εμινέσκου «έπρεπε» να πεθάνει, το πώς ακριβώς δολοφονήθηκε, είτε από επίθεση κάποιου φρενοβλαβούς, είτε από δηλητηρίαση, δεν έχει αποδειχθεί ακόμη πλήρως. Ας μην ξεχνάμε πως η χώρα έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα υπό κομμουνιστικό ζυγό, με αποτέλεσμα την περίοδο αυτή πολλά στοιχεία σχετικά με τον θάνατό του να εξαφανιστούν.
Η προπαγάνδα
Ουδείς σχεδόν διαφωνεί ότι ο Εμινέσκου είναι ο εθνικός ποιητής της Ρουμανίας. Το ποιητικό του έργο προβάλλεται, αλλά αυτό που αποσιωπείται συστηματικά σε όλες τις χώρες, είναι η εθνική και πολιτική του δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε συλληφθεί οκτώ φορές από την αστυνομία. Παρουσιάζεται ως ένας πατριώτης μεν ποιητής, αλλά σχεδόν απόκοσμος, ονειροπόλος, λυρικός, ρομαντικός που η δράση του για την πατρίδα του, περιορίστηκε και εξαντλήθηκε στην συγγραφή ποιημάτων, έστω και πατριωτικών. Το ότι ανέπτυξε την δράση, που προαναφέραμε, μέσα από επαναστατικές οργανώσεις, και συντάσσοντας πύρινα άρθρα αποσιωπείται. Το ότι για την Αυστροουγγαρία, το ρουμάνικο κράτος και την τσαρική Ρωσία ήταν επικίνδυνος και διώχθηκε με συλλήψεις, διαγνώσεις περί τρέλλας, εγκλεισμό σε άσυλα και βαθμιαία δηλητηρίαση με υδράργυρο, ενώ ήταν υγιής αποσιωπείται.
Ο Εμινέσκου είχε την μοίρα που κι άλλοι πατριώτες, πνευματικοί άνθρωποι, είχαν μετά από αυτόν, όπως ο Έζρα Πάουντ, ο Σελίν, ο Κνουτ Χάμσουν, ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ και άλλοι, από τους οποίους κάποιοι, επίσης, εγκλείστηκαν σε ψυχιατρεία, κάποιοι φυλακίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Ήταν, όπως και αυτοί, ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, ένας παθιασμένος πατριώτης και, ως εκ τούτου, ένας επικίνδυνος άνθρωπος.
πηγή:thulebooks.gr
The Stormtrooper
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016
Η σύνδεση του ευρωπαϊκού πνεύματος με το αρχαίο ελληνικό
"Έγραψα (και εξακολουθώ να το πιστεύω) ότι η επαφή μας προς τας πνευματικάς (όχι τας εθνικάς) αξίας των αρχαίων Ελλήνων θα γίνη και εις ημάς, τους φυσικούς απογόνους εκείνων, μόνον διά μέσου των αναγκών και των προβλημάτων και των αξιών του συγχρόνου ευρωπαϊκού πολιτισμού, όχι κατ' ευθείαν. Άλλωστε και όλα τ' αξιόλογα και ζωντανά στοιχεία της νεοελληνικής πνευματικής ζωής συμπίπτουν κατά το βάθος με ό,τι κατώρθωσεν ο Έλλην, καταπολεμών την βυζαντινήν του κληρονομίαν, ν'αφομοιώση από το ευρωπαϊκόν πνεύμα και δι' αυτού εμμέσως από το αρχαίον ελληνικόν."
Αυτά έγραψε, το 1936, ο Ιωάννης Συκουτρής σε μια υποσημείωση στο "Η ελληνική αρχαιότης και η μεταπολεμική πνευματική ζωή". πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση
The Stormtrooper
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016
Το όπιο του ακροδεξιού...
Είναι γεγονός ότι τη μερίδα του λέοντος στην προπαγάνδα του συστήματος κατέχει επάξια η τηλεόραση. Μ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν, το σύστημα που κρατάει την πίτα και το μαχαίρι μοιράζει τα ανάλογα κομμάτια για το φιλοθεάμον κοινό. Έχει προβλέψει και για τον ακροδεξιό (για να μην μένει παραπονεμένος) να παίρνει την δόση του καθημερινά προσφέροντάς του τα τηλεοπτικά προϊόντα που αναλογούν σε έναν υπερήφανο Έλληνα ακροδεξιό και να ''γίνεται'' χαλαρά, αμέριμνος και ήσυχος, με το όπιο της ντόπιας εθνικοφροσύνης και του στείρου εθνικισμού.
Πάμε να δούμε τι μαστούρα δίνει το σύστημα στον ακροδεξιό από τους τηλεοπτικούς δέκτες:
Δημοσθένης Λιακόπουλος
Ο συγκεκριμένος κύριος εμφανίζεται σε δέκα διαφορετικά κανάλια περίπου και τον συναντάμε διάφορες ώρες της ημέρας. Προσφέρει καθημερινά στον ακροδεξιό μεγάλη δόση από το ξανθό γένος και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο ακροδεξιός κάνει κεφάλι μαζί του με μπόλικες προφητείες διαφόρων ειδών. Μεγάλο ατού της εκπομπής ο δελφικός οδηγός επιβίωσης του Έλληνα ακροδεξιού.
Κυριάκος Βελόπουλος
Ο επόμενος κύριος είναι πρώην βουλευτής και νυν παρουσιαστής εκπομπών σε διάφορα τηλεοπτικά κανάλια διάφορες ώρες της ημέρας. Προσφέρει κι αυτός με την σειρά του μπόλικο Πούτιν και πολύ ελληνικό τσαμπουκά. Έχει ειδίκευση στον αντιευρωπαϊσμό και στον αντιγερμανισμό. Ο ακροδεξιός κάνει κεφάλι μαζί του με την σίγουρη διάλυση της Τουρκίας. Μεγάλο ατού της εκπομπής είναι πως να φτιάξεις κολλαγόνο μόνος σου.
Άδωνης Γεωργιάδης
Εδώ σοβαρεύουν τα πράγματα. Αυτός ο κύριος είναι βουλευτής και ταυτόχρονα παρουσιαστής εκπομπών σε διάφορα κανάλια μαζί με τον αδερφό του. Προσφέρει στον ακροδεξιό εξουσία και πάρα πολύ μνημόνιο. Έχει ειδίκευση στις κωλοτούμπες και ο ακροδεξιός κάνει κεφάλι μαζί του με Βυζάντιο και κόκκινη μηλιά. Ατού της εκπομπής το tablet 7'' με τόμους αρχαίων Ελλήνων για να διαβάζει κάποιος στο μετρό Διογένη Λαέρτιο και Διόδωρο τον Σικελιώτη.
Κωνσταντίνος Πλεύρης
Εδώ το σύστημα φρόντισε και για τους πιο σκληροπυρηνικούς ακροδεξιούς. Ο κύριος αυτός από πολλούς ονομάστηκε πατέρας του σύγχρονου εθνικισμού. Τον συναντάμε καθημερινά τα βράδια στους δέκτες μας. Προσφέρει εδώ και χρόνια Ιωάννη Μεταξά και ο ακροδεξιός κάνει κεφάλι μαζί του με την εθνοσωτήριο επανάσταση. Ατού μεγάλο ο υιός του, Θάνος, βουλευτής της νέας δημοκρατίας.
Αυτές οι όμορφες φιγούρες που έχουμε συνηθίσει να πετυχαίνουμε στα κανάλια δεν είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Κατά καιρούς βρέθηκαν μαζί (ή βρίσκονται μαζί) με αποκορύφωμα την συνάντησή τους στον πρώτο όροφο της μεγάλης δεξιάς πολυκατοικίας. Τους ενώνει κάτι πολύ ιερό όπως και όλη την ακροδεξιά... ο αντιναζισμός και ο αντιχιτλερισμός.
The Stormtrooper
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016
H -Ασκητική- μιζέρια του "χώρου"..
του Σωτήρη Αντωνακόπουλου
η ιδεολογική βαβέλ
του ''χώρου''
τα καθεστωτικά μέσα ξέρουν
τι να προπαγανδίσουν...
Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νοιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους.
Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Δεν μας είπαν όμως πώς συνεχίζει παρακάτω, και στο αμέσως επόμενο μέρος στο Γ' -Η ανθρωπότητα- διαβάζουμε:
"Δε μιλάς εσύ. Μήτε η ράτσα σου μονάχα μέσα σου φωνάζει. μέσα σου οι αρίφνητες γενεές των ανθρώπων -άσπροι, κίτρινοι, μαύροι- χιμούν και φωνάζουν. Λευτερώσου κι από τη ράτσα. πολέμα να ζήσεις όλον τον αγωνιζόμενον άνθρωπο."
Ελπίζουμε να μην πεταχτούν κι από τον ''χώρο'' διάφορα χρώματα και χιμίξουν...
οι αρίφνητες γενεές που φωνάζουν
μέσα μας
Κατ' αυτόν τον τρόπο, αφού ανακάλυψαν έναν μπολσεβίκο αλβανολάγνο, τον Ίωνα Δραγούμη και τον ''παλαβό'' φίλο του, Περικλή Γιαννόπουλο τους βάφτισαν πατέρες του ελληνικού εθνικισμού.
Ίων Δραγούμης:
''φαντάστηκα έναν Ελληνισμό μεγάλο, έμορφο, με την δημοτική του γλώσσα, έναν Ελληνισμό, που περιλαμβαίνει μέσα του και την αλβανική ψυχή και γλώσσα, τη συγγενική του.''
Αφού ανακάλυψαν ένα ιδεολογικό παιδί του Εβραίου Μπερνστάϊν, έναν ουμανιστή σοσιαλιστή όπως ο ίδιος έλεγε, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον βάφτισαν θεωρητικό του ελληνικού εθνικισμού.
Ο ''οπορτουνιστής σοσιαλδημοκράτης''
θεωρητικός του εθνικισμού
τα ''όχι'' θέλουν Μπάλφουρ
Με το ίδιο παραμύθι και η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη έγινε ο ύμνος της ράτσας.
Tο βιβλίο που χαρακτηρίστηκε:
''Η παρακαταθήκη του εθνικού αγώνα''
Το χειρότερο απ' όλα είναι όταν βάζουν σ' αυτά τα σκουπίδια ολίγον Εθνικοσοσιαλισμό για να κρύψουν τον ιδεολογικό τους εκφυλισμό και την ανυπαρξία τους κάτω από τον ήλιο της αλήθειας του εθνικοσοσιαλισμού. Ό,τι και να κάνουν όμως θα παραμείνουν στο σκοτάδι και στο ψέμα έως ότου πεθάνουν στη μιζέρια τους.
*Γιόζεφ Γκαίμπελς, απόσπασμα από το άρθρο ''Ενάντια στην αντίδραση'' που δημοσιεύτηκε στις 13 Μαίου 1929
The Stormtrooper
Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016
Βράδυ πρωτοχρονιάς στο Nτόρστφελντ
Στο Nτόρστφελντ τμήμα του Ντόρτμουντ,
λίγο μετά την έναρξη του νέου έτους, κάτοικοι της πόλης γιορτάζουν παραδοσιακά
την αλλαγή του έτους στην πλατεία Wilhelmsplatz. Μεταξύ του πλήθους των κατοίκων, βρίσκονταν και
σύντροφοι-οι οποίοι έχουν ισχυρή παρουσία στην πόλη καθώς και στην ευρύτερη
περιοχή του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Γυρώ από την πλατεία για άγνωστους
λόγους είχε συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός αστυνομικών. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το προηγούμενο έτος είχαν γίνει συγκρούσεις με την αστυνομία. Πιθανώς η παρουσία των αστυνομικών να αποσκοπούσε στην εκφόβιση των παρευρισκόμενων.
Σύντομα άρχισαν να εκτοξεύονται τα πρώτα πυροτεχνήματα προς τα συγκεντρωμένα βανάκια της αστυνομίας. Εννοείται βεβαίως ότι τα πυροτεχνήματα αυτά δεν είναι ικανά να προκαλέσουν ζημία στα οχήματα πόσο μάλλον τους άνδρες και γυναίκες της αστυνομίας που εκείνη την στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτά. Εκτοξεύονταν περισσότερο σαν ένδειξη διαμαρτυρίας, στην ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας. Οι υπάλληλοι του κράτους ωστόσο άδραξαν την αφορμή για να περάσουν στην δράση. Μερικοί όρμησαν προς την συγκέντρωση, όμως γρήγορα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από μια σύντομη σύγκρουση. Άμέσως ξεκίνησε μια σφοδρή εκτόξευση πυροτεχνημάτων εναντίον των αστυνομικών οι οποίοι αναγκάζονταν να καλυφθούν πίσω από ασπίδες, ενώ οι γύρω κάτοικοι υποστήριζαν τους συντρόφους.
Τα πνεύματα έμοιαζαν να καταπραϋνονται μέχρι που η αστυνομία έκανε έφοδο σε ένα σπίτι, στο οποίο είχαν προσφύγει-σύμφωνα με την αστυνομία- άτομα που είχαν συμμετάσχει νωρίτερα στην σύγκρουση. Ενώ η αστυνομία καταπάτησε το δικαίωμα του ασύλου, η οικογένεια που κατοικούσε εκεί δεν καλοδέχτηκε τους κυρίους με τον ανάλογο ενθουσιασμό και γρήγορα οι αστυνομικοί έγιναν ιδιαίτερα βίαιοι και ξεπεράστηκε κάθε δισταγμός. Τώρα ακόμα και οι γυναίκες δεν γλύτωσαν από τα απανωτά αναίτια χτυπήματα από γκλοπ και ένας ηλικιωμένος τραυματίστηκε σοβαρά κατά την επιχείρηση. Παράλληλα, υπάρχουν μαρτυρίες ότι αρκετοί υπέστησαν ξυλοδαρμό από την αστύνομια ενώ είχαν συλληφθεί! Ο απολογισμός της βραδίας ήταν 18 συλλήψεις. Μέχρι τις 10 το πρωί όμως είχαν αφεθεί όλοι ελεύθεροι, χωρίς να αντιμετωπίσουν κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες. Λίγο αργότερα η αστυνομία εξέδωσε ένα δελτίο τύπου, στο οποίο κομπάζει για μια "συνεπή επιχείρηση ενάντια στην ακροδεξιά βία" η οποία θα συνέχιζε και το 2016.
Σύντομα άρχισαν να εκτοξεύονται τα πρώτα πυροτεχνήματα προς τα συγκεντρωμένα βανάκια της αστυνομίας. Εννοείται βεβαίως ότι τα πυροτεχνήματα αυτά δεν είναι ικανά να προκαλέσουν ζημία στα οχήματα πόσο μάλλον τους άνδρες και γυναίκες της αστυνομίας που εκείνη την στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτά. Εκτοξεύονταν περισσότερο σαν ένδειξη διαμαρτυρίας, στην ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας. Οι υπάλληλοι του κράτους ωστόσο άδραξαν την αφορμή για να περάσουν στην δράση. Μερικοί όρμησαν προς την συγκέντρωση, όμως γρήγορα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από μια σύντομη σύγκρουση. Άμέσως ξεκίνησε μια σφοδρή εκτόξευση πυροτεχνημάτων εναντίον των αστυνομικών οι οποίοι αναγκάζονταν να καλυφθούν πίσω από ασπίδες, ενώ οι γύρω κάτοικοι υποστήριζαν τους συντρόφους.
Τα πνεύματα έμοιαζαν να καταπραϋνονται μέχρι που η αστυνομία έκανε έφοδο σε ένα σπίτι, στο οποίο είχαν προσφύγει-σύμφωνα με την αστυνομία- άτομα που είχαν συμμετάσχει νωρίτερα στην σύγκρουση. Ενώ η αστυνομία καταπάτησε το δικαίωμα του ασύλου, η οικογένεια που κατοικούσε εκεί δεν καλοδέχτηκε τους κυρίους με τον ανάλογο ενθουσιασμό και γρήγορα οι αστυνομικοί έγιναν ιδιαίτερα βίαιοι και ξεπεράστηκε κάθε δισταγμός. Τώρα ακόμα και οι γυναίκες δεν γλύτωσαν από τα απανωτά αναίτια χτυπήματα από γκλοπ και ένας ηλικιωμένος τραυματίστηκε σοβαρά κατά την επιχείρηση. Παράλληλα, υπάρχουν μαρτυρίες ότι αρκετοί υπέστησαν ξυλοδαρμό από την αστύνομια ενώ είχαν συλληφθεί! Ο απολογισμός της βραδίας ήταν 18 συλλήψεις. Μέχρι τις 10 το πρωί όμως είχαν αφεθεί όλοι ελεύθεροι, χωρίς να αντιμετωπίσουν κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες. Λίγο αργότερα η αστυνομία εξέδωσε ένα δελτίο τύπου, στο οποίο κομπάζει για μια "συνεπή επιχείρηση ενάντια στην ακροδεξιά βία" η οποία θα συνέχιζε και το 2016.
Ήδη λίγο πρίν την αλλαγή του έτους, η αστυνομία περικύκλωσε την πλατεία Wilhelmsplatz
Ωστόσο αρχικά οι πανηγυρισμοί ήταν ειρηνικοί
Παραδοσιακά κάηκαν και κάποια πανό των αντιφρονούντων
...γιατί το Ντόρτμουντ θα έχει πάντα ναζί
όταν μερικοί αστυνομικοί όρμησαν προς τους συγκεντρωμένους, η κατάσταση γρήγορα ξέφυγε
 | ||||
| γρήγορα όμως αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν |
H απερίσκεπτη δράση των αστυνομικών οδήγησε σε κλιμάκωση της κατάστασης
Γρήγορα η αστυνομία βρέθηκε να αμύνεται
Όλο και περισσότερα οχήματα της αστυνομίας κατέφθαναν
Ωστόσο κάποιοι δρόμοι ήταν απροσπέλαστοι για τα οχήματα
Σε πολλά σημεία υπήρξαν φλεγόμενα οδοφράγματα
χωρίς καμία απόδειξη η αστυνομία έβγαλε 16 άτομα από ένα σπίτι
The Stormtrooper
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)