του Matt Koehl
Το άρθρο που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1995, στο NS Bulletin(έκδοση β’ τριμήνου), και αναφέρεται στην άμεση αιτιώδη σχέση μεταξύ της έκβασης του Β΄πΠ και της κατάστασης που επικρατεί στον κόσμο στην εποχή μας
Σήμερα, έχουν παρέλθει 50 έτη από το τέλος του Β΄Ππ. Για πολλούς, εκείνη η σύγκρουση μοιάζει με αρχαία ιστορία. Αλλά οι επετειακές τελετές και το ξεφάντωμα των στρατιωτικών νικητών μάς υπενθυμίζουν, για άλλη μια φορά, ότι υπάρχουν εκείνοι που δεν θα μας αφήσουν να ξεχάσουμε σύντομα. Λοιπόν, είναι δίκαιο να ρωτήσουμε: Για ποιον λόγο εμείς —οι λαοί της Αμερικής, του Καναδά, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Νοτίου Αφρικής και όλων των λευκών εθνών— πήγαμε στον πόλεμο στην πρώτη γραμμή;
Πολλές εξηγήσεις έχουν δοθεί: για να σταματήσουμε τη δικτατορία και την επιθετικότητα, να διαφυλάξουμε την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, να διασώσουμε τη βρετανική Αυτοκρατορία, να σώσουμε τις μικρές χώρες, κ.λπ., κ.λπ. Όταν, όμως, περάσουμε όλες αυτές τις εξηγήσεις από «το φίλτρο της απλής αλήθειας», τότε όλες καταλήγουν σε αυτό και μόνο: στην παθολογική επιθυμία συγκεκριμένων εμπλεκόμενων μερών να καταστρέψουν τον Αδόλφο Χίτλερ και την Ιδέα του. Με άλλα λόγια, ο Β΄Ππ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένας πόλεμος εναντίον του Χίτλερ.
Η ανίερη συμμαχία
Σε αυτόν τον πόλεμο, τα διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη —οι μπολσεβίκοι, οι διεθνείς τραπεζίτες, οι κάθε είδους αντιδραστικοί αλλά ιδιαίτερα οι Εβραίοι— ανακάλυψαν ότι οι όποιες μεταξύ τους διαφορές υποχωρούσαν ενώπιον του κοινού τους συμφέροντος να καταστρέψουν αυτόν τον άνθρωπο και τον Σκοπό του. Φορώντας τον μανδύα τού υποκριτικού φαρισαϊσμού, αυτή η ανίερη συμμαχία υποσχέθηκε ότι χωρίς τον Χίτλερ θα υπάρξει ένας καλύτερος κόσμος —ένας κόσμος ελευθερίας και δημοκρατίας, ένας κόσμος δίχως φόβο και αδικία, στον οποίον το Καλό θα θριαμβεύσει επί του Κακού. Αλλά το πόσο ειλικρινείς ήταν οι δηλώσεις τους μπορεί να διαπιστωθεί από τους βιασμούς, τις λεηλασίες, τις εθνοκαθάρσεις, τα βασανιστήρια, τις δίκες–παρωδίες, τα «στημένα» δικαστήρια και τη σφαγή εκατομμυρίων σε ολόκληρη την Ευρώπη, δηλαδή από όλα όσα έλαβαν χώρα ακριβώς μετά την «απελευθέρωση».
Τί είδους κόσμο οι νικητές μάς έδωσαν;
Λοιπόν, τί είδους κόσμο οι νικητές του 1945 πραγματικά μας έδωσαν; Ρίξτε μια καλή ματιά. Για πάνω από πέντε δεκαετίες, είχαν την ευκαιρία να μας δείξουν τον κόσμο τους δίχως τον Χίτλερ. Τι είδους κόσμος είναι αυτός;
Κατ' αρχάς, μας πρόσφεραν μία ατέλειωτη σειρά πολεμικών συγκρούσεων, στις οποίες αναρίθμητες ζωές χάθηκαν άδικα. Επίσης, μας έδωσαν τον «Ψυχρό Πόλεμο» με τις τεράστιες δαπάνες του και την κατασπατάληση φυσικών πόρων ―για τον οποίο ακόμα πληρώνουμε. Μας έδωσαν έναν κόσμο κλιμακούμενου χρέους, ασύδοτου καταναλωτισμού, εγωκεντρισμού, περιβαλλοντικής καταστροφής, μόλυνσης και φυλετικής επιμειξίας. Μετέβαλαν την εθνική δημογραφική μας σύσταση και μας εισήγαγαν[1] στις «χαρές» της «ολοκλήρωσης», της «ενσωμάτωσης», της «Θετικής Δράσης», στις «ποσοστώσεις μειονοτήτων», στην «εκπαίδευση ευαισθητοποίησης», στη «Μαύρη Ιστορία» και στο ολοκαύτωμα.
Ο Χίτλερ ήταν αντίθετος σε όλα αυτά
Μας έδωσαν ανεκτικότητα, ναρκωτικά, MTV και αυτοκτονίες εφήβων. Μας έδωσαν ασφαλές σεξ, ανασφαλείς δρόμους και περιορισμό της ελεύθερης οπλοκατοχής. Μας έδωσαν rock 'n' roll και συμβουλευτικά κέντρα για τα θύματα βιασμών. Μας έδωσαν «εναλλακτικούς τρόπους ζωής», σοδομία, AIDS, αισχρότητα, διαστροφή, χάος, έγκλημα, διαφθορά, αποχαύνωση και παραφροσύνη κάθε είδους.
Αυτό είναι το είδος του κόσμου το οποίο οι στρατιωτικοί νικητές τού Β΄Ππ μας έδωσαν, και τούτο αποτελεί ένα φρικτό κατηγορητήριο.
Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Χίτλερ γι’ αυτόν τον κόσμο. Ήταν απολύτως αντίθετος προς όλα αυτά, πολέμησε και θυσίασε τα πάντα για να αποτρέψει τη δημιουργία ακριβώς ενός τέτοιου κόσμου. Αλλά οι νικητές τού 1945 πολέμησαν για να καταστρέψουν αυτόν τον άνθρωπο, ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν τον δικό τους κόσμο —δηλαδή τον σημερινό. Για τούτο, προκάλεσαν τον Β΄Ππ και γι' αυτό πρέπει να λογοδοτήσουν.
Το 1945 ήταν μία καθοριστική στιγμή
Το έτος 1945 ήταν μια καθοριστική στιγμή, μια καμπή στην ιστορία, η τελευταία μεγάλη νίκη τής Παλαιάς Τάξης, η οποία καθόρισε το είδος του κόσμου που έχουμε σήμερα. Οτιδήποτε λαμβάνει χώρα τώρα ανά την υφήλιο συνδέεται αιτιωδώς με το αποτέλεσμα εκείνης της μεγάλης σύγκρουσης που έλαβε χώρα πάνω από μισό αιώνα πριν. Αυτή η αιτιώδης σχέση είναι η αθέατη πραγματικότητα πίσω από την παρούσα κατάσταση. Και αυτή η κατάσταση δεν θα μεταβληθεί ποτέ, αν δεν αναγνωρίσουμε αυτό το γεγονός και δεν ασχοληθούμε με αυτό. Στην επαναξιολόγηση της συμμετοχής μας στον Β΄Ππ, μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα: Πολεμήσαμε στη λάθος πλευρά. Και το να παραδεχθούμε αυτό το απλό γεγονός είναι το αναγκαίο πρώτο βήμα για την εθνική και φυλετική μας ανάκαμψη.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Το 1959, εμφανίστηκε ένας άνδρας που είχε το σθένος να αναγνωρίσει αυτό το γεγονός, ένας άνθρωπος που συνειδητοποίησε ότι στον Β΄Ππ είχαμε πολεμήσει στη λάθος πλευρά, δηλαδή εναντίον τού Αδόλφου Χίτλερ. Το όνομά του ήταν Τζωρτζ Λίνκολν Ρόκγουελ.[2] Ήταν ένας παρασημοφορημένος πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Και ακριβώς 40 χρόνια μετά τον Φύρερ, πρώτος σήκωσε τη σημαία ψηλά, αυτός ο μεγάλος απόστολος ήταν που ύψωσε ξανά το λάβαρο! Είναι ένα παράδειγμα για όλους εμάς.
Αν και μία στρατιωτική φάση του Εθνικοσοσιαλιστικού Αγώνα έληξε το 1945, ο πόλεμος που κηρύχθηκε από τον παγκόσμιο Εβραϊσμό εναντίον του Χίτλερ το 1933 δεν έχει λήξει. Σήμερα, ο εχθρός, με την παθολογική επιδίωξη των μεσσιανικών του σχεδίων, συνεχίζει τον πόλεμο ενάντια στον Ηγέτη.
Και έτσι έχουμε πάλι μάχη. Αλλά αυτή τη φορά, έχουμε την ευκαιρία να είμαστε στη σωστή πλευρά, σε αυτόν τον διαρκή πόλεμο. Και αντί να πολεμάμε εναντίον του Χίτλερ, τώρα μπορούμε να πολεμήσουμε στο πλευρό του και για τη Νέα Τάξη του. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή ή προνόμιο από αυτό!
[1] αναφέρεται στις ΗΠΑ κυρίως
[2] Διοικητής Ναυτικού των ΗΠΑ και ιδρυτής του «Αμερικανικού Ναζιστικού Κόμματος» (American Nazi Party). Ο Ρόκγουελ ήταν μία σημαντικότατη προσωπικότητα του μεταπολεμικού αμερικανικού Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος και οι απόψεις και τα γραπτά του συνεχίζουν να επηρεάζουν ανθρώπους που έχουν παρόμοιες απόψεις, διεθνώς και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ.
Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση
The Stormtrooper
