Το δημοφιλές ντοκιμαντέρ του Εθνικοσοσιαλιστικού Συνεδρίου στη Νυρεμβέργη του 1934 αντιπροσωπεύει την τελειότητα μιας νέας μορφής τέχνης. Ποτέ πριν ή από τότε δεν έχουν η τεχνική, η σύνθεση και το περιεχόμενο συνδυαστεί για ένα πιο θεαματικό αποτέλεσμα.
Πίσω από την κλασσική απεικόνιση του κινηματογραφικού αριστουργήματος της Λένι Ρίφενσταλ, όμως, βρίσκεται κάτι που συνήθως παραβλέπεται.
Κατ’ εντολή του Φύρερ, το έργο απέκτησε το όνομα με το οποίο έγινε γνωστό. Γιατί επέλεξε αυτόν τον συγκεκριμένο τίτλο; Ποιο μήνυμα προσπαθούσε να περάσει;
Το να θέσουμε αυτά τα ερωτήματα είναι το να εξετάσουμε την εσωτερική δυναμική του Κινήματός μας. Πράγματι, είναι το να αναρωτηθούμε το πώς η πρώτη μεγάλη νίκη του Εθνικοσοσιαλισμού κατέστη δυνατή.
Εδώ είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η επιτυχία δεν επετεύχθη με ευχολογίες ή εντελώς τυχαία.
Αλλά μάλλον, ήταν το αποτέλεσμα ενός απίστευτου αγώνα 14 χρόνων ενάντια σε όλες τις πιθανότητες.
Μόλις 10 χρόνια πριν τον θαυμαστό θρίαμβό του, το Κίνημα είχε συνθλιβεί, ο ηγέτης του ήτο φυλακισμένος, και οι υποστηρικτές του διασκορπισμένοι. Οι προοπτικές του για επιτυχία ήταν ανύπαρκτες. Η ιδέα ότι μια μέρα θα επικρατούσε ενάντια όλων των σπουδαίων κομμάτων και θεσμών της εποχής μπορούσε μόνο να φανεί ως ένα αξιολύπητο, γελοίο ονειροπόλημα.
Ο αποφασιστικός παράγοντας
Εν τούτοις, μια δεκαετία μετά, το «απίθανο» είχε συμβεί, και το «γελοίο» όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα. Το Κίνημα είχε νικήσει. Πώς ήταν δυνατόν αυτό;
Εάν εξετάσουμε προσεκτικά αυτήν την ερώτηση, ανακαλύπτουμε την απάντηση σε έναν αποφασιστικό παράγοντα: τη ΘΕΛΗΣΗ, θέληση βασισμένη πάνω σε μια καινούρια ιδέα, σε μια καινούρια πίστη.
Αυτή η θέληση δεν έπαιρνε το «Όχι» ως απάντηση. Δεν ανεχόταν καμία εναντίωση. Δεν κουραζόταν ή εγκατέλειπε. Δεν συνθηκολογούσε. Δεν τα παρατούσε ποτέ.
Αυτή η θέληση ήταν σοβαρή. Ήταν αποφασισμένη να νικήσει, να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για να θριαμβεύσει, ανεξαρτήτως κάθε θυσίας ή του χρονικού διαστήματος που θα έπαιρνε.
Αυτή η θέληση ξεκίνησε με έναν άντρα και έγινε η συλλογική θέληση ενός σώματος αποτελούμενου από άνδρες και γυναίκες, για τους οποίους ένα καλύτερο μέλλον ήταν πιο πολύτιμο από ό,τι ήταν οι ίδιες τους οι ζωές. Τους ώθησε να δράσουν και τους οδήγησε μπροστά, ανεξάρτητα από κάθε εμπόδιο ή αναποδιά.
Και στο τέλος –ως ανταμοιβή για την επιμονή και την πίστη τους- νίκησαν. Η θέλησή τους είχε θριαμβεύσει!
Η αποτυχία της Θέλησης
Αντιθέτως, η έλλειψη επιτυχιών σήμερα μπορεί να αποδοθεί –πολύ απλά- στο ακριβώς αντίθετο. Αν ήταν να φτιαχτεί ένα ντοκιμαντέρ για το τωρινό μας δίλημμα, ο σωστός του τίτλος θα ήταν Αποτυχία της Θέλησης –αποτυχία της φυλής μας ως σύνολο – ηθική αποτυχία- ειδικότερα από μέρους αυτών που ισχυρίζονται πως τους ανησυχεί ιδιαιτέρως το φυλετικό μας μέλλον. Αυτό είναι το ουσιώδες ζήτημα του προβλήματός μας.
Θέληση (“Will”). Που σημαίνει «θέλω» (από το γερμανικό ρήμα “will” που σημαίνει «θέλω»).
Τι θέλουμε; Πόσο πολύ το θέλουμε; Πόσο σημαντικό είναι για εμάς; Τι είμαστε ικανοί να κάνουμε για να το επιτύχουμε;
Στις απαντήσεις αυτών των ερωτήσεων βρίσκεται ο ορισμός των αξιών ενός ατόμου, και πράγματι, στην ταυτότητά του και στον αληθινό χαρακτήρα του.
Για αυτούς που έχουν κάνει τον Σκοπό του Αδόλφου Χίτλερ και της Νέας Τάξης του το κέντρο της ζωής τους, δεν μπορεί παρά να υπάρξει μόνο μια σειρά αξιών που έχει οποιαδήποτε πραγματική σημασία και σημαντικότητα. Αυτές οι αξίες εκφράζονται με μια κοινή επιθυμία, μια κοινή αποφασιστικότητα, μια κοινή θέληση –μια θέληση διόλου διαφορετική από αυτήν η οποία παρήγαγε αυτόν τον προηγούμενο θρίαμβο, μια θέληση η οποία στέκεται σήμερα ως ο εγγυητής της τελικής μας νίκης.
Κωνσταντίνα Ιωάννου
The Stormtrooper
