του Φαίδρου Μπαρλά
Ι
Ερείπια και φλόγες και στάχτες και στάχτες-
και στάχτες άλλες επάνω στις στάχτες
παντού….
Είναι μια φούχτα από τρελλούς που πολεμάνε
αποδιωγμένοι απ’ τον θεό και τους ανθρώπους -
μια φούχτα από τρελλούς που τους εμέθυσε
το αίμα τους που τρέχει σαν ποτάμι!..
Μη ζητάς την ψυχή μου, το πνεύμα μου-
τα κατάπιε ο πόνος!
Άκου μόνο το ρυθμό του αίματός μου,
πώς κυλάει, πώς κοχλάζει στις φλέβες μου!..
ΙΙ
Μια λάμψη είναι χυμένη στα μαλλιά τους -
κι αστράφτουν τα σπαθιά ξεγυμνωμένα.
Μικρούλα Γκραίτχεν, χαιρετίσματα απ’ τον Ζήγκφρηντ!
Ο Ζήγκφρηντ καβαλλάρης πάει στον θάνατο!
Και πίσω του, για δες, ένα σιφούνι
ολόξανθα παιδιά στεφανωμένα
από το φως της χειμωνιάτικης αυγής
πάνε μαζί του να πεθάνουν!..
Ω ποιητή, με τα κυματιστά μαλλιά και τ’ ανοιχτό
λευκό πουκάμισο, που αναπαύεσαι στην Βάιμαρ,
γράψε το τρυφερώτερο ελεγείο σου γι’ αυτά
τα ολόξανθα παιδιά που θα πεθάνουν…
Κι εσείς, τα κοριτσόπουλα του Ρήνου,
αφήσετε τα δάκρια σας να τρέξουν
στου γερο-ποταμού σας τα νερά!
Κ’ ελάτια εσείς των σκοτεινών δασών του Τύριγκεν
αναστενάξτε για τον θάνατο του Ζήγκφρηντ…
ΙΙΙ
Υπάρχει μόνο μια φλόγα που απλώνεται
όσο που φτάνει το μάτι σου
κ’ ερημώνει τον κάμπο…
Σχεδιάζουν αλλόκοτα σχήματα οι ανταύγειες της φλόγας,
χορεύουν στις λάμψεις τα βαθυπράσινα
δέντρα των Άλπεων -
στη ρίζα τους θρηνούν οι Βαλκυρίες…
IV
Το αίμα μου έφυγε στάλα την στάλα·
πεθαίνει το κρύο φως της αυγής -
πεθαίνω και γύρω μου όλα πεθαίνουν…
Όμως, βαθιά μες στο μέλλον -
γοργά περνάει μια τρεμάμενη οπτασία -
άλλα ξανθά γαλανομάτικα παιδιά
διαβάζουν σκυμμένα έναν τόμο χοντρό·
κι όταν φτάσουν στην τελευταία σελίδα,
μια κρύα φλόγα καταυγάζει το βλέμμα τους -
και τ’ ορθώνουν ψηλά,
στητό σαν τα έλατα του Μαύρου Δρυμού.
V
Μικρούλη μου, εγώ θα πεθάνω…
Πάρε τώρα εσύ την σιδερένια σκυτάλη!
Την έδωσαν οι Βίκιγκς στους ιππότες
του μακρυνού Μεσαίωνα - κ’ εκείνοι
την παραδώσανε στον βασιλιά τον Βαρβαρόσσα.
Την πήρε ύστερα ο Μεγάλος Φρειδερίκος
κι από γενιά τραβάει σε γενιά…
Μικρούλη, πρόσεξε τι γράφει αυτή η σκυτάλη:
ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΚΥΝΗΓΑ Τ’ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ-
ΚΑΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!
The Stormtrooper
