Ο πόλεμος στη Ροδεσία έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί-και όπως τόσα πολλά-διαστρεβλωθεί, παρερμηνευθεί και παραμορφωθεί, ώστε να μπορεί να παρουσιαστεί από την σύγχρονη μαρξιστική ιστοριογραφία ως αγώνας του έγχρωμου προλεταριάτου και της απελευθέρωσης των λαών από τους τύραννους λευκούς αποικιοκράτες. Η πραγματικότητα όμως δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ήταν ένας φυλετικός πόλεμος αυτοάμυνας των λευκών για την προστασία των οικογενειών τους από τις κτηνωδίες των μαρξιστών μαύρων τρομοκρατών, κυριευμένων με μια δίψα για την εξάλειψη των λευκών στη Ροδεσία. Σε αυτόν τον αγώνα για την προστασία και τη διατήρηση του λευκού πληθυσμού εν όψει της καταστροφής και της εκδίωξής του, υπήρξαν γενναίοι εθνικοσοσιαλιστές που κάνοντας την ιδέα τους πράξη, εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να έρθουν προς βοήθεια των λευκών τους αδερφών. Λίγα είναι γνωστά για τους εν λόγω αγωνιστές. Πολέμησαν και πέθαναν ως άσημοι άνθρωποι. Ο Μάρτιν Kerr σε ένα άρθρο στο New Order (19/6/2016) αναφέρει κάποιους από αυτούς που γνώρισε προσωπικά μέσω του αμερικάνικου εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, NSWPP. Εμείς οφείλουμε να κάνουμε ειδική αναφορά στον Ρίτσαρντ Μπίντερμαν.
Ο Ρίτσαρντ Μπίντερμαν, από τη Μινεσσότα, ήταν μέλος του προσωπικού του αρχηγείου του NSWPP και όπως μας πληροφορεί ο Kerr, επίσης σκληροτράχηλο μέλος των ομάδων κρούσης(Stormtroopers). Με τον καιρό προήχθη σε λοχία στην επίλεκτη ροδεσιανή SAS. Πέθανε εν ώρα δράσης τον Οκτώβριο του 1977 στην Μοζαμβίκη, πίσω από εχθρικές γραμμές. Το κόμμα τίμησε τον Μπίντερμαν με δύο σελίδες αφιέρωση στην εφημερίδα "White Power" και διοργάνωσε επιμνημόσυνη δέηση για εκείνον στα κεντρικά γραφεία του κόμματος στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια.
Η μοίρα όμως της Ροδεσίας είχε ήδη αποφασισθεί. Το 1979, ενέδωσε τελικά στα διεθνή εμπάργκο και την πίεση και έδωσε την εξουσία σε μια μαύρη κυβέρνηση, η οποία σε λίγο εγκαταστάθηκε με δικτατορικές εξουσίες με ένα μόνο κόμμα να καταλαμβάνει τις 147 από τις 150 έδρες στο κοινοβούλιο της Ζιμπάμπουε, όπως μετονομάστηκε η Ροδεσία. Σταδιακά, όπως ήταν φυσιολογικό, η μαύρη δικτατορία περιόρισε τα δικαιώματα των λευκών, αντιμετωπίζοντας τους σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και κατάσχεσε τα περισσότερα αγροκτήματά τους και τα παρέδωσε στους μαύρους. Σήμερα πια ο αριθμός των λευκών κατοίκων της Ζιμπάμπουε είναι τόσο μικρός που φτάνει τα όρια της ανυπαρξίας. Η προδοσία της λευκής Ροδεσίας από τους μαρξιστές και φιλελεύθερους αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο που χρήζει περαιτέρω εξέτασης. Κάτι που θα γίνει σε άλλη στιγμή.
The Stormtrooper
