Από τον MATT KOEHL
ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ* κατά την ημερομηνία αυτή το 1939, η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν πόλεμο στην Γερμανία και, έτσι, αυτό που ήταν μια τοπική πολωνο-γερμανική διαμάχη έγινε ένας παγκόσμιος πόλεμος.
Μόλις δυο εβδομάδες μετά - στις 17 Σεπτεμβρίου - η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Πολωνία από την ανατολή.
Αλλά αυτή την φορά οι ίδιες αυτές Δυτικές χώρες επέλεξαν να μην κηρύξουν πόλεμο. Αντί για αυτό, έγιναν σύμμαχοι με αυτούς τους μπολσεβίκους σφαγείς σε μια διαμάχη η οποία στοίχισε τις ζωές εκατομμυρίων, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Πολωνών τους οποίους είχαν δεσμευτεί να υπερασπιστούν.
Η πραγματική έναρξη των εχθροπραξιών, ωστόσο, συνέβη πολύ νωρίτερα, στις 12 Μαρτίου του 1933, λίγο μετά αφού ο Χίτλερ ανέλαβε καθήκοντα, όταν ο Παγκόσμιος Εβραϊσμός κήρυξε επίσημα πόλεμο στο νέο Εθνικοσοσιαλιστικό κράτος.
Οργάνωσαν ένα παγκόσμιο οικονομικό μποϊκοτάζ, χρησιμοποιώντας τα τεράστια οικονομικά και εμπορικά μέσα τους σε μια προσπάθεια να πνίξουν το πάμπτωχο έθνος, καθώς αγωνιζόταν να αναρρώσει από τη δοκιμασία της Μεγάλης Ύφεσης.
Παρ’ όλες τις κακόβουλες προσπάθειες του Εβραϊσμού, ωστόσο, η Γερμανία όχι μόνο ανάκαμψε, αλλά προχώρησε στο να δημιουργήσει ένα μοντέλο οικονομικής επιτυχίας που δεν μπορούσε να το συναγωνιστεί καμία άλλη χώρα, ούτε η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες είχαν ενταχθεί στο αντιγερμανικό μποϊκοτάζ, ενώ την ίδια στιγμή ο λαός τους δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από το να λιμοκτονεί, να πουλάει μήλα και να επισκέπτεται το συσσίτιο των απόρων.
Αποτυγχάνοντας οικτρά στις προσπάθειες του να συντρίψει την Γερμανία οικονομικά, ο Εβραϊσμός επιδίωξε να δηλητηριάσει την πηγή της κοινής γνώμης, χρησιμοποιώντας την κυριαρχία του στα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης –τον τύπο, τα βιβλία, τα περιοδικά, τις ταινίες, το ραδιόφωνο και την ψυχαγωγία– για να διαδώσει τα ψέματά του και να υποκινήσει το πιο μοχθηρό αντιγερμανικό μίσος.
Εν τω μεταξύ, ο Εβραϊσμός ήταν απασχολημένος στο να χρησιμοποιεί την τεράστια παρασκηνιακή επιρροή του στην κυβέρνηση και την διπλωματία για να ματαιώσει όλες τις εύλογες προσπάθειες να γίνει μια ειρηνική διευθέτηση στα εκκρεμή Ευρωπαϊκά ζητήματα. Πέτυχε τους στόχους του στις 3 Σεπτεμβρίου του 1939, όταν άρχισαν οι εχθροπραξίες και η στρατιωτική φάση του πολέμου εναντίον του Εθνικοσοσιαλισμού ξεκίνησε.
Όπως όλοι ξέρουμε αυτή η φάση είχε ως αποτέλεσμα την άσκοπη σφαγή αμέτρητων εκατομμυρίων από τους οποίους ο αριθμός των Εβραίων αποτελούσε ένα μικρό μέρος. Τελείωσε τον Μάιο 1945, όταν μια ανακωχή υπογράφηκε από τους εκπροσώπους του Γερμανικού Ράιχ – τους ίδιους εκπροσώπους τους οποίους στη συνέχεια επρόκειτο να εκτελέσουν βίαια οι νικηφόροι Σύμμαχοι μετά από μια παρωδία δίκης στη Νυρεμβέργη.
Μετά από μια ανακωχή, είναι σύνηθες να συνάψεις συνθήκη ειρήνης με τον ηττημένο αντίπαλο. Σε αυτήν την περίπτωση, περιέργως, μετά το 1945 μια τέτοια συνθήκη με το Γερμανικό Ράιχ δεν υπεγράφη ποτέ – αν και υποτελή καθεστώτα είχαν εγκατασταθεί από τις αντίστοιχες σοβιετικές και δυτικές δυνάμεις κατοχής.
Από τεχνικής άποψης επομένως, ένας πόλεμος εξακολουθεί να υφίσταται, ένας πόλεμος τον οποίον αναγνωρίζουμε και εμείς.
Και έτσι, σήμερα η αποτυχία να γίνει μια συνθήκη ειρήνης με το Ράιχ συμβολίζει την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων και το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος –ο δικός μας πόλεμος– δεν τέλειωσε ποτέ!
Ο πόλεμος συνεχίζεται.
ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΡΙΕΣ ΓΕΝΙΕΣ
*Το κείμενο γράφτηκε το 2009.
The Stormtrooper
