Το σκάνδαλο με τα πλαστά ημερολόγια του Χίτλερ

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται η απάτη σχετικά με δήθεν έργα του Χίτλερ. Έργα τα οποία έχουν όλα το εξής κοινό στοιχείο: τα ανακάλυψε κάποιος μετά το 1945! 

Πολυδιαφημισμένα βιβλία όπως ''Η πολιτική διαθήκη του Χίτλερ'' κ.ά. είναι όλα κατασκευασμένα και πλαστά. 

Το ζήτημα των πλαστών βιβλίων που το σύστημα παρουσιάζει κατά καιρούς ως γνήσια είναι σε εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές γνωστό. 

Υπάρχει ένας χρυσός κανόνας για εμάς: 

Οτιδήποτε ή οποιοδήποτε βιβλίο, ημερολόγιο κ.λπ. ''ήρθε στο φως'' ή ''ανακαλύφθηκε'' από τους κατακτητές μετά την 8η Μαΐου 1945 είναι πολύ απλά πλαστό. 

Παρακάτω παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το έργο των Εντ Ράινερ και Ρον Στάπλεϋ σχετικά με το σκάνδαλο των πλαστών ημερολογίων του Χίτλερ.

''Το 1983 οι «Times» ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να δημοσιεύσουν τα ημερολόγια του Αδόλφου Χίτλερ, που είχαν ανακαλυφθεί μετά από παρατεταμένη έρευνα, είχαν πιστοποιηθεί ως αυθεντικά και συνοδεύονταν από την προσδοκία να είναι τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της περιόδου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγο αργότερα, όμως, τα έγγραφα βρέθηκε ότι ήταν πλαστά.

Το γερμανικό περιοδικό «Stern» για πολλά χρόνια είχε προσλάβει έναν ρεπόρτερ ονομαζόμενο Χάιντεμαν, ο οποίος υπήρξε ένθερμος θιασώτης απομνημονευμάτων των Ναζί. Για μια περίοδο, αυτός ο άνθρωπος είχε φανταστεί ότι βρισκόταν στα ίχνη εγγράφων που φημολογούνταν ότι ήταν τα προσωπικά ημερολόγια του Χίτλερ.

Ήταν διατεθειμένος να προσφέρει χρήματα του περιοδικού για να τα αγοράσει και αυτή η προσφορά αποτέλεσε πειρασμό για τον Κόνραντ Κουτζάου, έναν απατεώνα με ποινικό μητρώο, ο οποίος ζούσε τότε κοντά στη Στουτγάρδη. Ο Κουτζάου άρχισε μια περίτεχνη καριέρα πλαστογραφίας πιο κερδοφόρας από τις μικροδουλειές που είχε κάνει μέχρι τότε.

Η απάτη του Κούτζαου

Ο Κούτζαου ανέπτυξε την ιστορία ότι ο Χίτλερ, κατά τις τελευταίες μέρες του Τρίτου Ράιχ, είχε φροντίσει ώστε δέκα τενεκεδένια μπαούλα που περιείχαν πολύτιμο υλικό αρχείου να μεταφερθούν αεροπορικώς από το Βερολίνο σε ασφαλές μέρος στα νότια. Τα Γιούνκερ 352, όμως, που τα μετέφεραν, κατέπεσαν στα δάση του Χάιντελχοζ κοντά στα τσέχικα σύνορα. Το πλήρωμα σκοτώθηκε και καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου στην πυρκαγιά που ακολούθησε τη συντριβή. Ισχυρίστηκε ότι είχε καταφέρει να έχει στη διάθεσή του το υλικό του ημερολογίου, αλλά, εξαιτίας της ευαίσθητης φύσης των πηγών του, οι οποίες βρίσκονταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, αρνήθηκε να αποκαλύψει την προέλευση των ημερολογίων.

Στην πραγματικότητα, τα κατασκεύαζε επιμελώς, τον έναν τόμο μετά τον άλλο, για 50.000 γερμανικά μάρκα τον τόμο. Αφού ο Χάιντενμαν είχε λάβει το ποσό των 80.000 γερμανικών μάρκων για κάθε τόμο, ενώ λάμβανε επιπλέον σημαντικές πληρωμές, κρατώντας για τον ίδιο τη διαφορά, οι δυο τους κράτησαν μυστική την όλη επιχείρηση και δεν ανέφεραν τίποτα στη διεύθυνση του περιοδικού. Αυτή η εξαπάτηση συνεχίστηκε έως το 1983, στην πεντηκοστή επέτειο της έναρξης της εξουσίας του Χίτλερ. Έως τότε, είχαν ήδη γραφτεί τουλάχιστον 58 τόμοι του ημερολογίου από τον Κούτζαου, οι οποίοι είχαν αγοραστεί από τον Χαίντεμαν.

Λίγα άτομα εξέτασαν αυτούς τους τόμους και από αυτά τα άτομα ακόμη λιγότερα τους διάβασαν, αφού ήταν γραμμένοι με την παλαιά γερμανική γραφή, η οποία δεν χρησιμοποιούνταν πλέον.

Τα ημερολόγια του Χίτλερ

Οι τόμοι ήταν μεγάλου μεγέθους τετράδια εργασίας με σκληρό μαύρο εξώφυλλο. Ορισμένα από τα τετράδια έφεραν επάνω τους σφραγίδες από κόκκινο κερί με το σχήμα του γερμανικού αετού και άλλα ήταν διακοσμημένα με τα αρχικά «AH» στο εξώφυλλο.

Τα περισσότερα είχαν δακτυλογραφημένες ετικέτες, τις οποίες υπέγραφε ο Μάρτιν Μπόρμαν, που δήλωνε ότι τα τετράδια ήταν ιδιοκτησία του Φύρερ. 

Η «γκάφα» των ειδικών

Ο Ρούμπερτ Μέρντοκ (Εβραίος), ιδιοκτήτης των «Times» και των «Sunday Times», ενεπλάκη σε μια μάχη με το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek» προκειμένου να εξασφαλίσει τα δικαιώματα, αλλά αυτές οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν όταν οι ιδιοκτήτες του «Stern» ανέβασαν την τιμή στα 5 εκατομμύρια δολάρια.

Εξάλλου, ακόμη δεν είχε γίνει σωστή πιστοποίηση και κανείς δεν φαινόταν να αγωνιά να ελέγξει την αυθεντικότητα των ημερολογίων. Κανένας επαγγελματίας αρχειοφύλακας και καμία εξειδικευμένη εξέταση δεν έγινε μέχρι τη στιγμή που ήταν πλέον αργά. Ο ''διαπρεπής Βρετανός ιστορικός'' Χιου Τρέβορ Ρόπερ, με μια πρώτη ματιά είχε πει ότι τα ημερολόγια ήταν αυθεντικά, πεπεισμένος από τον τεράστιο όγκο της πλαστογραφίας παρά από το περιεχόμενό της, το οποίο ούτε να το διαβάσει, ούτε να το καταλάβει μπορούσε. Η δημοσίευση είχε ήδη αρχίσει από το «Stern» πριν να αποκαλυφθεί η απάτη.

Τα πειστήρια που ξεσκέπασαν την απάτη

Εκτός από τα λάθη του κειμένου, τα οποία ήταν άπειρα κι ορισμένα από αυτά οφείλονταν στην απρόσεχτη αντιγραφή του Κούτζαου, υπήρχαν πολλές ανακολουθίες στο υλικό που χρησιμοποιούσε ως πηγή και τα οποία μετέφερε στα ημερολόγια. Η ηλικιωμένη γραμματέας του Χίτλερ, Κρίστα Σρέντερ, επιβεβαίωσε ότι ο Χίτλερ ποτέ δεν είχε γράψει το οτιδήποτε. Ο υπασπιστής του, Βον Μπέλοου, επιβεβαίωσε ότι ο Χίτλερ έτρωγε συχνά στις τέσσερις το πρωί πριν πάει για ύπνο, και ότι δεν είχε καθόλου χρόνο να συντάξει ένα ημερολόγιο κατά τις πρώτες πρωινές ώρες.

(Εξάλλου και το ''Αγών μου'' το έγραψε όταν είχε χρόνο στη φυλακή.)

Τα ημερολόγια έδειχναν ακόμη ότι είχε καταγράψει το γεγονός της βομβιστικής επίθεσης εναντίον του ένα βράδυ του Ιουλίου του 1944, αν και αυτό ήταν μάλλον αδύνατο, αφού το δεξί του χέρι είχε τραυματιστεί κατά την έκρηξη και οι φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί τότε τον έδειχναν με το χέρι του σε νάρθηκα. Τα πειστήρια ήταν ακόμη πιο καταδικαστικά.

Το χαρτί ήταν χαμηλότερης ποιότητας και περιείχε ένα χημικό λευκαντικό το οποίο δεν είχε εφευρεθεί μέχρι το 1955. Το δέσιμο στη ράχη, η κόλα και η κλωστή ήταν επίσης μεταπολεμικής κατασκευής.

Οι κόκκινες κλωστές στα εξώφυλλα που συγκρατούσαν τις σφραγίδες περιείχαν πολυεστέρα και τα αρχικά που είχαν επισυναφθεί ήταν από πλαστικό. Οι ετικέτες είχαν δαχτυλογραφηθεί σε παλαιά μηχανή της περιόδου 1924-1937.

Η χημική ανάλυση του μελανιού έδειξε ότι τα βιβλία είχαν γραφτεί πρόσφατα, όχι την εποχή που υποτίθεται ότι είχαν γραφτεί. Η απάτη κατέρρευσε απότομα... 

πηγή

 

The Stormtrooper

 

Επανακυκλοφόρησε: ΣΙΤΣΑ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ - ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΥΛΟΠΕΤΡΕΣ

Μυθιστόρημα από πολλές αλήθειες και λίγους μύθους 

Είμαστε και οι δύο πρόσφυγες. Φοιτούσαμε σ’ένα ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο. Εκεί μας πέταξε ο ανεμοστρόβιλος. Θέλαμε να σιάξουμε τη ζωή μας και να ξεχάσουμε τον πόνο μέσα στη γνώση. Εκείνη από το Μπακού της Κασπίας, εγώ από ένα νησί της Μικρασίας. Μελετούσαμε μαζύ και μιλούσαμε μαζύ. Μελετούσαμε τον Κάντ και τον Νίτσε για να δυναμώνουμε την αδύνατή μας ύπαρξη. Απαγγέλαμε τον Χέλντερλιν για να μπορούμε να κυνηγούμε ένα όνειρο. Μιλούσαμε για τη μεγάλη μας πίκρα, την καϊμένη μας πατρίδα και τους χαμένους μας ανθρώπους.

Πολύς πόνος και λίγη χαρά. Οι πληγές αιμορροούσαν ακόμα. Και μείς χώναμε τα δάχτυλα σαδιστικά μέσα σ’αυτές τις πληγές και τις κάναμε πηγάδια της θλίψης. Ήτανε αυτές μας οι ώρες κατάνυξη και μοιρολόγι για ένα σταυρωμό. Και μόνο σαν γέμιζαν τα μάτια δάκρυα σώπαινε η θλιβερή μπαλλάντα. Η γνώση που της γυρέβαμε παρηγοριά δεν έρχονταν να μας στεγνώσει τα μάτια. Και σκύβαμε τότες μηδενιστές το κεφάλι για όλα εκείνα, που μαθαίναμε σαν το μάγιστρο Φάουστ που συχνά κάναμε παρεά.

Τα χρόνια περνούσαν. Σιγά σιγά η τύχη της με είχε επηρεάσει πιότερο από τη δική μου. Ήτανε πιο τραγική και πιο περιπετειώδικη.

Εγώ είχα ένα διαβατήριο και μια δεύτερη πατρίδα. Εκείνη είχε ένα διαβατήριο Νάνσεν και καμμιά πατρίδα. Εγώ ήμουνα διωγμένη από αλλόφυλλους εχθρούς, εκείνη από τ’αδέρφια της.

Ήτανε πιότερο δυστυχισμένη και μόνη στον κόσμο. Έτσι στάθηκα ψυχικά πλάγι της και έπλεξα τον πόνο μου με τον δικό της. Την ακολούθησα στην τραγική της μοίρα. Πλανήθηκα μαζύ της μέσα στην απέραντη χώρα της και στοχάστηκα βαθειά τις περιπέτειές της. Έτσι έγραψα το βιβλίο τούτο το δικό της και το δικό μου, πλεγμένο σαν ένα στεφάνι από ανθούς του κήπου της ψυχής της και της δικής μου.

Γι’αυτό το ιστόρημα τούτο είναι μια μοίρα, μια ζωή και μιαν αλήθεια, βασισμένο στην περιπέτεια του ανθρώπου των τελευταίων πενήντα χρόνων, που αλέθεται σαν σπυριά σταριού ανάμεσα σε δυό μυλόπετρεs. 

Το βιβλίο ''ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΥΛΟΠΕΤΡΕΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

The Stormtrooper

Μίχαελ - ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου

 

Απόσπασμα από το βιβλίο

  20 Μαΐου 

Πολλά γράφονται στις αίθουσες διδασκαλίας του πανεπιστημίου, ακόμη περισσότερα λέγονται, και μου φαίνεται ελάχιστα πραγματικά μαθαίνει κανείς. Ένα συγκεκριμένο είδος ζηλωτών της γνώσης συναντά κανείς πάντα σε αυτές τις αίθουσες. Χλωμά πρόσωπα, τα κλασικά γυαλάκια των διανοούμενων, πένες και χαρτοφύλακες γεμάτοι με βιβλία και τετράδια σημειώσεων. Αυτό είναι όλο.   

Οι μελλοντικοί ηγέτες του έθνους! 

Και οι γυναίκες, ω, Θεέ μου! Και οι διανοούμενες, ακόμη, δεν είναι ανυπόφορες. 

Αναζητώ τον δάσκαλο εκείνο που θα είναι αρκετά απλός για να είναι σπουδαίος και αρκετά σπουδαίος για να είναι απλός.     

Η ειδική επιστήμη εκτρέφει την αλαζονεία και το να μιλά κανείς συνεχώς για την ειδικότητά του. Η κοινή ανθρώπινη λογική πηγαίνει κατά διαβόλου.     

Η διανόηση είναι ένας κίνδυνος για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα.     

Δεν είμαστε στη γη για να παραγεμίσουμε με γνώση τα κεφάλια μας· αυτό είναι ασήμαντο, όταν δεν έχει επαφή με την πραγματική ζωή. 

Πρέπει να εκπληρώσουμε το πεπρωμένο μας. Να διαπαιδαγωγήσουμε σωστούς ανθρώπους, αυτό πρέπει να είναι ο σκοπός των πανεπιστημίων.     

Αλλά μπορούμε μόνο να εξελιχθούμε σε αυτό που μας έφτιαξε ο Θεός.     

Είναι γι’ αυτό που ο Γκαίτε είναι ο πιο σημαντικός: επειδή ξεπέρασε τα σύνορα της γερμανικής συνειδήσεως. Αλλά θα ήταν ολίσθημα να θελήσουμε να του μοιάσουμε σε αυτό. Οι πολυφημισμένοι διάδοχοί του είναι ένα σύνολο ανόητων φαντασιοκόπων με άδεια, υπερμορφωμένα κεφάλια.  

Quod licet lovi, non licet bovi!     

Έτσι είναι στη ζωή: το ότι ο χερ Mάγιερ μπορεί να μάθει να απαγγέλλει από μνήμης όλον τον Φάουστ είναι πρώτιστα μόνον μια απόδειξη της καλής του μνήμης. Γιατί δεν δοκιμάζει το ίδιο και με τους λογαριθμικούς πίνακες; 

 

   22 Μαΐου 

Ο γηραιός καθηγητής μάς μιλά για την πατρίδα των Πρωτογερμανών. Σπάνια παρακολουθώ τις διαλέξεις του, αλλά πόσο συχνά τον άκουσα να λέει ότι οι πρόγονοί μας ήταν εγκατεστημένοι από τον Κάτω Δούναβη μέχρι την ακτή της Μαύρης Θάλασσας.      

Μπροστά μου κάθεται μια νεαρή φοιτήτρια –μια όμορφη γυναίκα! Ξανθοκάστανα μαλλιά, μαλακά σαν μετάξι, δεμένα στον υπέροχο αυχένα της που είναι σαν λαξευμένος από ασπροκίτρινο μάρμαρο. Κοιτάζει ονειροπολώντας έξω από το παράθυρο, από το οποίο ήσυχα, σχεδόν ντροπαλά, μπαίνει κλεφτά μια παιχνιδιάρικη ηλιαχτίδα. Βλέπω το χαριτωμένο προφίλ της: ένα καμπυλωτό μέτωπο με καθαρές γραμμές, λίγες ατίθασες μπούκλες στα μαλλιά, μια μακριά, έντονη, κάπως πλατιά μύτη, και κάτω από αυτήν ένα τρυφερό, απίθανα ονειρώδες στόμα.      

Ενώ την παρατηρώ, γυρνά ξαφνικά προς το μέρος μου, και αντικρίζω δύο μεγάλα γκριζοπράσινα μυστήρια. Ξαφνικά, κάθεται ήσυχα και σεμνά, φαίνεται να ακούει με ενδιαφέρον τα κουρασμένα λόγια του ηλικιωμένου καθηγητή και κάνει σαν να γράφει κάτι με ζήλο. Μέσα από το παράθυρο, η θρασεία ηλιαχτίδα διαχέεται και τρεμοπαίζει στα φοιτητικά έδρανα και τελικά κρεμιέται και φωλιάζει στα ξανθοκάστανα μαλλιά της. Αυτά λάμπουν στο φως σαν απαλό χρυσό μετάξι, όταν τα αφήνει να γλιστρήσουν μέσα από τα δάχτυλά της. 

Είναι βράδυ. Στέκομαι στο παράθυρο και ο Ρίχαρντ κάθεται κοντά μου, στη μεγάλη πολυθρόνα μου και μιλά για τον μαρξισμό. Πόσο ορθολογιστικά όμως είναι όλα αυτά. Ο μαρξισμός είναι μια καθαρή θεωρία του χρήματος και του στομαχιού. Θεωρεί δεδομένο ότι ο ζωντανός άνθρωπος αποτελεί μια μηχανή. Γι’ αυτό είναι λάθος ο μαρξισμός, ξένος προς την κοσμική ύπαρξη, μια επινόηση· δεν εξελίχθηκε φυσικά. Μπορεί να φαντάζει λογικός στη θεωρία, αλλά πόσο παράλογος είναι στην πράξη.     

Πράγματι, πόσο λίγα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν από τον μαρξισμό. Πνεύμα πλάτους και όχι βάθους. Τι σχέση έχει άραγε με τη δική μας οδύνη;     

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

The Stormtrooper

Οι Αυστριακοί εμπνέονται από τον Χίτλερ και αναζητούν έναν νέο Φύρερ

Οι Αυστριακοί εμπνέονται από τον Χίτλερ και τουλάχιστον ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 50% αναζητά έναν νέο Φύρερ.

Τα στοιχεία περιέχονται σε δημοσκόπηση που διενήργησε η  αυστριακή ''φιλανθρωπική'' οργάνωση "Φόλκσχιλφε", με την ευκαιρία της  80ης επετείου από την προσάρτηση της Αυστρίας στο Εθνικοσοσιαλιστικό Τρίτο Ράιχ, στις 12 Μαρτίου 1938.
Στη δημοσκόπηση διαπιστώνεται πως με τη θέση ότι "θα πρέπει να υπάρχει ένας ισχυρός Φύρερ, ο οποίος δεν χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη του ούτε μία βουλή ούτε εκλογές", συμφωνούν "πολύ" οι ερωτηθέντες σε ποσοστό 8% και "αρκετά" σε ποσοστό 18%, συνολικά δηλαδή ένα ποσοστό 26%, ενώ "λίγο" εμφανίζονται να συμφωνούν οι ερωτηθέντες σε ποσοστό 25%, και "καθόλου" δεν συμφωνεί ένα ποσοστό 43%. 

Τα αποτελέσματα της έρευνας αποδεικνύουν ότι οι υγιείς δυνάμεις ανασυγκροτούνται με μεγάλη ταχύτητα και εισέρχονται δυναμικά  στο πολιτικό και κοινωνικό στερέωμα.

πηγή

 

 The Stormtrooper

 

Ομιλία Αδόλφου Χίτλερ - Βερολίνο 30 Ιανουαρίου 1940

πηγή 

The Stormtrooper

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ: ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΡΗΞΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

   Το τρίτο βιβλίο της σειράς Ιστορικό Αρχείο είναι ένα ντοκουμέντο σχετικά με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄Ππ, και τη θέση την οποία είχε, ήδη προ της ενάρξεως του πολέμου αυτού, λάβει υπέρ της Αγγλίας –σε βαθμό μάλιστα υποτέλειας– και κατά του Άξονα, παρά την ουδετερότητα, την οποία δήθεν τηρούσε.

    Το βιβλίο εκδόθηκε αρχικά το 1941 από το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών και περιέχει εξ ολοκλήρου επίσημα έγγραφα (διακοινώσεις, τηλεγραφήματα, διαγγέλματα, υπομνήματα), πολλά εκ των οποίων ήταν απόρρητα, που αφορούν τη ρήξη με τη Γιουγκοσλαβία, η οποία σήμαινε αυτόματα και τη στρατιωτική επέμβαση στα Βαλκάνια, και τη ρήξη με την Ελλάδα. Τα έγγραφα που περιέχονται είναι πραγματικά ντοκουμέντα που ανατρέπουν και διαψεύδουν κατά αναμφισβήτητο τρόπο την κρατούσα άποψη περί του ποια πλευρά είχε πραγματικά ευθύνη για τη βαλκανική  εκστρατεία και την επέμβαση στην Ελλάδα. 

    Στα έγγραφα του βιβλίου, ο αναγνώστης θα βρει αληθινή απάντηση στα ερωτήματα: Ποιος ο ρόλος της ελληνικής κυβέρνησης, ήδη προ της ενάρξεως του Β΄Ππ, στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε; Για ποιο λόγο «μια χώρα στην οποία ουδείς των εμπολέμων είχε ζωτικά συμφέροντα, αφού ήταν τόσο μακριά από το πραγματικό θέατρο του πολέμου» ενεπλάκη τελικά σε αυτόν; Τι έκανε τη γερμανική κυβέρνηση να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αθήνα και η Ελλάδα είχαν καταστεί «έδρα ολοκλήρου της Υπηρεσίας Πληροφοριών και Προπαγάνδας της Αγγλικής Μυστικής Υπηρεσίας»; Επίσης, ποιος ο πραγματικός ρόλος της Γιουγκοσλαβίας και πώς οδήγησε στη βαλκανική εκστρατεία; Ποια πλευρά πραγματικά επιθυμούσε και ωφελείτο από τη δημιουργία ενός βαλκανικού μετώπου;

    Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα υπό μορφή καταλόγου περιεχόμενα του βιβλίου, τα οποία παραθέτουν τον τίτλο κάθε εγγράφου και συνοπτική αναφορά του περιεχομένου, διευκολύνοντας έτσι τον αναγνώστη να αντιληφθεί τη χρονολογική σειρά των γεγονότων αλλά και να  ανατρέξει στα έγγραφα που τον ενδιαφέρουν περισσότερο.

Το βιβλίο ''ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΡΗΞΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

The Stormtrooper

ΙΣΛΑΜ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Όσο και αν προσπαθούν να παραχαράξουν την αλήθεια και να πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά με το Ισλάμ, τα γεγονότα θα τους διαψεύδουν. Διότι δεν είναι κάποιοι ''λίγοι φανατικοί αυτοί που διαταράσσουν τις σχέσεις των λαών'' αλλά ολόκληρο το Ισλάμ που στέκεται για αιώνες απέναντί μας περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει τη λεία του. Και η διακαώς ποθούμενη λεία του ήταν πάντα η Ευρώπη. 

   

''Δεν αποφασίζεις ποιος είναι ο εχθρός σου, εκείνος αποφασίζει. Μπορείς εύκολα να τον θεωρήσεις φίλο σου, αλλά, αν αποφασίσει ότι είναι εχθρός σου, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό''.

 Carl Schmitt 

Από την εμφάνισή του, περίπου το 600 μ.Χ. (το 571 μ.Χ. γεννήθηκε ο Μωάμεθ) το Ισλάμ πολέμησε θανάσιμα την Ευρώπη. Εισέβαλαν στις επαρχίες του Βυζαντίου, και από τη βόρεια Αφρική μπήκαν στην Ισπανία και τελικά στη Γαλλία. Η ισλαμική επίθεση σταμάτησε στη μάχη του Πουατιέ, όχι μακριά από το Παρίσι, το 732 μ.Χ.

Έργο του ζωγράφου Charles de Steuben που 

απεικονίζει τη μάχη του Πουατιέ

Η Ευρώπη βρισκόταν κάτω από τη συνεχή απειλή του Ισλάμ σχεδόν για μια χιλιετία. Το 1071 (Μάχη του Μαντζικέρτ) οι βυζαντινές δυνάμεις υπέστησαν καταστροφική ήττα, που άφησε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολίας ανοιχτό στην εισβολή. Οι ισλαμιστές ανακόπηκαν προσωρινά από λατινικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών, αλλά από τις αρχές του 14ου αιώνα οι Τούρκοι απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη και ολόκληρη την Ευρώπη. Στα δυτικά οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις απωθούσαν σταδιακά τους αλλόφυλους εισβολείς, μέχρι που το 1492 εκδιώχτηκαν οριστικά (Reconquista). 

Η Ιβηρική χερσόνησος από το 711 έως και το 1492 βρισκόταν υπό ισλαμικό ζυγό. Επίσης υπό ισλαμικό ζυγό βρέθηκε η Σικελία από το 831 έως το 1072 (Εμιράτο της Σικελίας). Η απελευθέρωση ξεκίνησε το 1061 (έτος έναρξης της χριστιανικής επανάκτησης της Σικελίας) από τους Νορμανδούς με ηγέτη τους τον Ρογήρο τον Α΄. Η εξάλειψη των ισλαμιστών κατορθώθηκε στο τέλος της δεκαετίας 1240, όταν έγιναν και οι τελευταίες απελάσεις. 

  

Ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας στη μάχη του Σεράμι το 1063

Επίσης η Κρήτη είχε βρεθεί υπό ισλαμικό ζυγό (Εμιράτο της Κρήτης) από το 820 έως την επανακατάληψή της από τον Νικηφόρο Β´ Φωκά το 961. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός σφαγιάστηκε ή πωλήθηκε σε σκλαβοπάζαρα. 

Οι ισλαμικές επιθέσεις όμως δεν σταμάτησαν. Εξαπλώθηκαν στον Καύκασο, στην Κριμαία και το 1453 πέφτει το πρώτο και κύριο ανάχωμα της Ευρώπης. Η Πόλις εάλω. Ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των ισλαμιστών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα και σιγά-σιγά ολόκληρη τη χερσόνησο του Αίμου, την Ουγγαρία,  μέχρι που έφτασαν στη Βιέννη, την οποία τώρα μέσα στα φιλόδοξα επεκτατικά τους σχέδια αποκαλούσαν «κόκκινο μήλο» όπως άλλοτε ονόμαζαν την Κωνσταντινούπολη. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1529 οι οθωμανοί βρέθηκαν έξω από τα τείχη της πόλης. Αυτή είναι η πρώτη πολιορκία της Βιέννης.  

Εικόνα της πολιορκημένης Βιέννης.

Η Βιέννη στη μέση, γύρω γύρω το στρατόπεδο των ισλαμιστών 

Συγκεκριμένα, όταν έφτασαν οι πρώτες είκοσι χιλιάδες στα περίχωρα της Βιέννης, καταλεηλάτησαν όλα τα μέρη, και φόνευσαν τον άμαχο πληθυσμό με τον πλέον φρικιαστικό τρόπο. Έσφαξαν τους άμαχους, βίασαν τα ανήλικα κορίτσια και τις γυναίκες, ξεκοίλιασαν τις έγκυες γυναίκες, παλούκωσαν τα έμβρυα που έβγαλαν από τις κοιλιές των μανάδων τους ή τα τρύπησαν στο δόρυ τους και τα περιέφεραν εν είδει τρόπαιου. Στη συνέχεια έφτασε  και ο υπόλοιπος ισλαμικός στρατός, ο οποίος στρατοπέδευσε γύρω από την πόλη. Τόσο πολυάριθμος ήταν, που το στρατόπεδο των οθωμανών ήταν επτά φορές μεγαλύτερο απ' όλη την πόλη. Οι υπερασπιστές, 16.000 άνδρες, ή έπρεπε να αντιμετωπίσουν πάνω από 250.000 ισλαμιστές ή να αλλαξοπιστήσουν και να υποταχθούν στο Ισλάμ. Υπερασπίστηκαν την Ευρώπη και νίκησαν. 

Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης

Οι ισλαμιστές όμως δεν εγκατέλειψαν το όνειρο της κατάκτησης. 154 χρόνια μετά την πρώτη πολιορκία της Βιέννης, έλαβε χώρα η δεύτερη. Η πολιορκία ξεκίνησε στις 14 Ιουλίου του 1683. Οι ισλαμιστές παρέταξαν 168.000 στρατιώτες και 300 κανόνια. Απέναντί τους στάθηκαν 16.000 Ευρωπαίοι. Οι πολιορκημένοι απέκρουσαν συνολικά πενήντα εφόδους, στις οποίες οι ισλαμιστές χύνονταν σαν ποτάμι προξενώντας μεγάλες ζημιές και απώλειες στους αμυνόμενους. Η Βιέννη γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους ισλαμιστές και τους έτρεψε σε φυγή. Για μια ακόμη φορά η Ευρώπη σώθηκε από τον ισλαμικό κίνδυνο και μαζί με αυτήν σώθηκε ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός.

Ο Σομπιέσκι στην Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης. 

Πίνακας του Juliusz Kossak

Ήταν όμως ακρωτηριασμένη. Η Ελλάδα ακόμη αγκομαχούσε υπό τη σκιά της ημισελήνου. Έζησε υπό τον ζυγό των ισλαμιστών για 400 περίπου χρόνια μέχρι που ξημέρωσε το πανίερο εκείνο έτος 1821. Διαδοχικοί πόλεμοι οδήγησαν στην απελευθέρωση μέρους μόνο της πατρίδας. Η επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί... 

Ο Ιερός Λόχος μάχεται στο Δραγατσάνι (λιθογραφία)

Τα σύνορα της Ελλάδας είναι ταυτόχρονα και τα σύνορα της Ευρώπης με το Ισλάμ. Σε αυτό οφείλεται και το ότι ο φόρος αίματος της πατρίδας μας για την ελευθερία δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου ευρωπαϊκού κράτους.  Από το 1896 έως και το 1922 το ισλαμικό τουρκικό κράτος σφαγίασε 2,5 εκατομμύρια χριστιανούς, ως επί το πλείστον Έλληνες. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 αποτελεί μια ακόμη επίθεση του Ισλάμ εναντίον της Ευρώπης.  

Λόγω της γεωγραφικής θέσεώς της, η Ελλάδα θα έπρεπε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ευρωπαϊκής άμυνας, με πολυάριθμο και εμπειροπόλεμο στρατό, ικανό να αντιμετωπίσει τον ισλαμικό κίνδυνο εξ ανατολών. Αντ' αυτού, η Ελλάδα είναι σήμερα στα χέρια αριστερών και φιλελεύθερων, μπολιασμένη από το δηλητήριο του πολιτισμικού μαρξισμού και αντί για ασπίδα της Ευρώπης κατέστη η κερκόπορτά της, από την οποία εισβάλλουν τα στίφη εκατομμυρίων αλλοφύλων ισλαμιστών, ετοιμάζοντας τη νέα πολιορκία, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσον, παλαιό και σύγχρονο που τους παρέχεται. 

   

    Η Ευρώπη, συνολικά,  παρουσιάζεται αδύναμη να αντιμετωπίσει το Ισλάμ. Υποταγμένη καθώς είναι στις "αρχές" της ανοχής, του ανθρωπισμού, της ανεξιθρησκίας, της περιφρόνησης της φυλής που της έχουν επιβάλει μετά τη λήξη του Β'Ππ, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το Ισλάμ γιατί αρνείται να το αναγνωρίσει ως εχθρό. Για να μπορέσει να αναγνωρίσει τον ξένο, τον αλλόφυλο ως εχθρό, πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες της. Ο  Carl Schmitt προσδιόρισε τον ξένο, τον εχθρό δηλαδή, ως εξής: 

Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

πηγή

The Stormtrooper

ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ

Και θα είναι μία βαθιά νύχτα που θα σκορπίζει 

σαν αρχόντισσα το φως της,

 και οι μελαγχολικές σταγόνες μίας ανοιξιάτικης βροχής 

θα σμίγουν ερωτικά στους άδειους τάφους,

με τα αγδίκιωτα φαντάσματα που θα ξεχύνονται 

για να πάρουν οργιαστικά την εκδίκηση

Και πάλι θα αποτανθώ νοερά στην πλούσια λαική παράδοση του παρηκμασμένου Ελλαδισμού και ιδίως σε μία εμβληματική μορφή της από το δημοφιλές θέατρο σκιών. Ο Καραγκιόζης είχε βρει προσφυή τρόπο να διασκεδάσει τον φόβο και την αδυναμία του. Επιστράτευσε την ανατολίτικη κουτοπονηριά και πίστεψε ότι θα αντιμετωπίζει τον Πασά με μία συγκεκριμένη τακτική... Ο Πασάς θα με ξυλοφορτώνει, θα με φτύνει, θα με κλωτσάει, όμως κάποια στιγμή θα ιδρώσει, θα του έλθει πυρετός, θα πάθει πνευμονία και θα πεθάνει. Εγώ όμως, έστω και δαρμένος θα επιζήσω...

Αυτή είναι με λίγα λόγια η.. στρατηγική αντιμετωπίσεως των τουρκικών προκλήσεων από τους τσαρλατάνους του πολιτικού κατεστημένου των Αθηνών.

Δεν υπάρχουν λαοί που επιβιώνουν εκτός της ιστορίας, εκτός του μοναδικού και ανεπανάληπτου δικαστηρίου της ανθρωπότητας, της πολύπτυχης αντιπαραθέσεως τους με άλλους λαούς.

Δεν κατεγράφη ουδέποτε το παράδειγμα ενός λαού, ο οποίος επέζησε παγιδευμένος στην σύγχυση της πλαναισθησίας, σύμφωνα με την οποία ο βίος τους αποτελεί δανειοδοτούμενο τουρισμό σε γραφικές παραλίες και όχι συνεχή εμπλοκή στην κονίστρα της μάχης.

Ζούμε την θλιβερή εποχή της τελευταίας πράξεως του δράματος. Έχουμε περάσει στην στερνή φάση της υποθηκεύσεως, του ξεπουλήματος, της εδαφικής συρρικνώσεως και του Ελλαδισμού, μετά τον φρικτό ακρωτηριασμό του Μείζονος Ελληνισμού. Τα ιστορικά χτυπήματα του προηγουμένου αιώνος στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Ανατολική Θράκη, στον Ελληνισμό της χερσονήσου του Αίμου, στην Κύπρο, ολοκληρώνονται στις ημέρες μας στο Αιγαίο, στην Θράκη, στην Μακεδονία. Καλοθελητής και υπάκουος σύμμαχος των εχθρών μας και πάλι το διαχρονικό αποικιακό καθεστώς των Αθηνών. Και ο λαός μας, τον οποίο χτυπάνε και κολαφίζουν καθημερινά χωρίς φυσική ηγεσία, χωρίς όραμα και προοπτική απεγκλωβισμού του από τις στυγνές φυλακές του φιλοτομαρισμού, οι οποίες όμως έχουν ορθάνοιχτες πύλες.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι εχθροί μας συσσωρεύονται σαν πυκνές νεφέλες ακρίδων, επισκιάζουν τον ορίζοντα και ετοιμάζονται με μεθοδική χαιρεκακία να επιτεθούν.

Λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Και θα προσθέσω, μία εικόνα είναι και  ένα σημείο των καιρών..

Στην εικόνα, στον συμβολισμό των διασυρομένων απαχθέντων Ελλήνων Στρατιωτικών αιχμαλώτων, οι οποίοι σέρνονται χαλκοδεμένοι από τον προαιώνιο εχθρό, διακρίνεται ξεκάθαρα η θεαματική διαπόμπευση ενός ξεφτιλισμένου Κράτους [;;;] το οποίο εδώ και καιρό αποτελεί μία χρεοκοπημένη αποικία, ένα μαγαζί με την πινακίδα

''Πωλείται σε τιμή ευκαιρίας''

Όλα εχάθησαν; Θα το κρίνει αδυσώπητα, λίαν συντόμως, ο βάναυσος αλλά και μοναδικός αξεπέραστος νόμος της ζωής. Η μάχη. Όμως, όταν δεν υφίσταται και τυπικά ελεύθερο ελληνικό κράτος, είναι σπαζοκεφαλιά, δυσνόητος γρίφος για δυνατούς παίκτες αν μπορεί να λειτουργήσει και η βασική ένοπλη έκφραση του. Ο στρατός.

Ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Να ομιλήσουμε με παρρησία. Ένας στρατιωτικός σε οποιαδήποτε φάση της ιστορίας και σε κάθε λαό εκπαιδεύεται για να σκοτώνει. Όχι ασφαλώς γιατί έχει προσωπικές διαφορές. Οφείλει να το πράξει για να προασπίσει τον ζωτικό χώρο της Φυλής του, του Έθνους του. Αλλιώς υφίσταται την ήττα και την υποδούλωση την δική του και του λαού του. Αυτός είναι ο κόσμος. Αυτή είναι η ιστορία. Αυτό είναι το  ανθρώπινο πεπρωμένο.

Γεννάται λοιπόν το κρίσιμο ερώτημα, το οποίο ο μακαρίως καθεύδων λαός μας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κληθεί να απαντήσει εμπράκτως. Ζωντανός ή νεκρός. Μπορεί να δραπετεύσει από τις φρικτές, ορατά και αδιόρατα, ύπουλες λευκές νύχτες της καθημερινής του σκλαβιάς, υποθήκευσης και ταπείνωσης; Μπορεί να ανατρέψει την προδιαγεγραμμένη προοπτική μεταβάσεως του στα λευκά κελιά της τουρκικής αρπακτικότητας;

Οι Έλληνες Στρατιωτικοί απαχθέντες αιχμάλωτοι, οι πρώτοι μετά την φονική λεία του Αττίλα από το 1974, οι Έλληνες αιχμάλωτοι που διαπομπεύονται αλυσοδεμένοι από τον προαιώνιο εχθρό, προδομένοι για άλλη μία φορά από το άθλιο κατεστημένο των κομπιναδόρων των Αθηνών, αυτά τα Ελληνόπουλα, είμαστε εμείς, είναι ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο πατέρας μας. Είναι το ματωμένο χακί των προγόνων μας, οι νεκροί και οι αγέννητοι της φυλής μας, η τιμημένη στολή παραλλαγής. Είναι το Εθνικό μας Σύμβολο.  Είναι ένα ψυχολογικό προανάκρουσμα για τους επόμενους αιχμαλώτους... Για όλους μας. Εκτός εάν...

Απόστολος Λαγός

The Stormtrooper