ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ
Η μεγαλοσύνη των Εθνών δεν μετριέται με το στρέμμα,
με της καρδιάς μετριέται το πύρωμα και με το Αίμα...
Με αφορμή το θλιβερό περιστατικό της μαφιόζικης απαγωγής των Ελλήνων Στρατιωτικών από Τούρκους επίλεκτους στρατιώτες εντός ελληνικού εδάφους, διότι μόνον ένας βλάξ θα πιστέψει την τραγελαφική εκδοχή της απώλειας προσανατολισμού τους, στο πλαίσιο κλιμάκωσης των ψυχολογικών, υβριδικών επιχειρήσεων του Σουλτάνου της Άγκυρας σε βάρος της Ελλάδος, θα αφηγηθώ ένα εντελώς άγνωστο γεγονός στην ίδια περιοχή, μεταξύ Μαρασίων και Καστανιών του Έβρου που έλαβε χώρα πριν από πολλά χρόνια..
Δημοσιεύεται για πρώτη φορά και ίσως για τελευταία. Δεν το άκουσα, δεν το πληροφορήθηκα, απλά το έζησα, διότι υπήρξα ένας από τους πρωταγωνιστές του. Βεβαίως το γράφω στα όρια του επιτρεπτού και δεν θα υπεισέλθω στην διακεκαυμένη ζώνη κρατικών ή στρατιωτικών μυστικών. Το επεισόδιο το οποίο θα παρακολουθήσετε, ενδεχομένως με έκπληξη και με εύλογες απορίες, έγινε γνωστό εκείνη την εποχή σε ευρύτερους στρατιωτικούς κύκλους της Θράκης και για ευνοήτους λόγους δεν έλαβε περαιτέρω έκταση η είδηση του, προφανώς για λόγους εθνικής ασφαλείας.
Βρισκόμαστε στα τέλη Νοεμβρίου 1990 στην περιοχή όπου βρίσκεται η παλαιά σιδηροδρομική γραμμή που δεν λειτουργεί από τα γεγονότα του 1974 και εντεύθεν, πάνω στην γέφυρα Μαρασίων [ λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Καστανιές] η οποία κατά το ήμισυ ελέγχεται από την Ελλάδα και την Τουρκία. Από την ελληνική πλευρά βρίσκονταν ένα ελληνικό φυλάκιο με δέκα στρατιώτες, οι περισσότεροι Βολιώτες, ένας μόνιμος υπαξιωματικός και ένας έφεδρος αξιωματικός. Την εποχή εκείνη η ομίχλη μετέτρεπε την έκτακτη γραφικότητα της πυκνής βλαστήσεως στις όχθες του Έβρου σε ονειρώδες τοπίο, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλε για λίγες στιγμές θεαματικά η διακλάδωση του παραπόταμου Άρδα και φανέρωνε μελαγχολικά τις κορυφαίες αιχμές των μιναρέδων της Αδριανουπόλεως.
Εκείνη την περίοδο σημειώνονταν, κατά τα ειωθότα, καθημερινές προκλήσεις τουρκικών περιπολιών κατά μήκος του ποταμού και σε διάφορα σημεία στις παρακείμενες γέφυρες, τα οποία απείχαν δεκάδες μόλις μέτρα από τις δύο όχθες, στις παρυφές των οποίων επισημαίνονταν ένθεν και ένθεν ελληνικά και τουρκικά φυλάκια. Όταν ο Άρδας δεν κατέβαζε άφθονα ύδατα, διάφορα μέρη στο ποτάμι ήταν απολύτως προσβάσιμα. Αλλά ας αφήσουμε την πατριδογνωσία της γεωγραφίας και ας περάσουμε στο.. ψαχνό του άρθρου..
Στο κέντρο Διαβιβάσεων του ελληνικού φυλακίου, 20 μέτρα από την γέφυρα Μαρασίων, μία παγωμένη νύχτα του Νοεμβρίου δύο στρατιώτες, ο οπλίτης πεζικού ο Ν. Κ και ο στρατιώτης Διαβιβάσεων Απόστολος Λαγός, ο γράφων το άρθρο, και ένας μόνιμος υπαξιωματικός ο Σ. Π προσπαθούν να ανάψουν με καυσόξυλα την σόμπα. Οι υπόλοιποι στρατιώτες του φυλακίου κοιμούνται στο παρακείμενο θάλαμο, ένας στρατιώτης έχει σκοπιά πάνω στην γέφυρα, ενώ ο επικεφαλής του φυλακίου έφεδρος αξιωματικός Π. Τ, ετοιμάζει τον κατάλογο υπηρεσιών για την επόμενη μέρα. Ξαφνικά την βαθιά νυχτερινή, μακάβρια γαλήνη διασαλεύει η κραυγή του σκοπού πάνω στη γέφυρα, ο οποίος τρέχοντας εισέρχεται στο φυλάκιο και καλεί σε συναγερμό τους άνδρες.
.. Δέχομαι επίθεση με βροχή από λιθοβολισμούς από το τουρκικό φυλάκιο.. Ενημερώστε το τάγμα, το σύνταγμα, την διοίκηση της ταξιαρχίας.. .
Οι λιθοβολισμοί συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα και οι πέτρες έφθασαν και στο ελληνικό φυλάκιο. Συναγερμός. Ειδοποιήθηκαν ιεραρχικώς οι προαναφερόμενοι αρμόδιοι παράγοντες και εμείς στρατιώτες λάβαμε προληπτικά θέσεις μάχης. Το σήμα από την ταξιαρχία ήταν..Ψυχραιμία, σπεύδει αμέσως ανώτατος αξιωματικός να επιληφθεί της καταστάσεως...
Ξημέρωνε και οι τουρκικοί λιθοβολισμοί μειώνονταν αισθητά. Αναμέναμε την έλευση του ανωτάτου αξιωματικού για την περαιτέρω αντιμετώπιση της καταστάσεως. Θυμάμαι πολύ καλά ήταν περίπου 4.30 τα ξημερώματα. Κάποια στιγμή έπαυσαν εντελώς. Τότε, ίσως μεθυσμένοι από την αύρα της φυλετικής ψυχής, ίσως από νεανική τρέλα, ήμασταν 20 , 21 ετών, ο μόνιμος υπαξιωματικός , ο στρατιώτης πεζικού και ο γράφων, κατόπιν.. μεταφυσικής συνεννοήσεως από τα χαρακώματα στην όχθη του ποταμού , επιστρέψαμε στο φυλάκιο, πήραμε τις μπογιές και έναν κουβά που είχαμε για την ανακαίνιση του φυλακίου, και με προσεκτικές και αστραπιαίες κινήσεις αίλουρου, με το ένα χέρι κρατώντας το όπλο και με το άλλο τα.. σύνεργα, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, ανεβήκαμε στην γέφυρα, φθάσαμε στην μέση της, περάσαμε στην τουρκική πλευρά της, η οποία εκείνη την στιγμή ήταν βυθισμένοι στο σκότος και ο Τούρκος φρουρός, το είχαμε παρατηρήσει, δεν ήταν στην γέφυρα ,αλλά στο τουρκικό φυλάκιο και επιδοθήκαμε στο παράτολμο έργο μας....
Ο μόνιμος υπαξιωματικός, παλαβός όπως και εμείς, άριστος γνώστης της τουρκικής και καλυπτόμενος από εμάς, άρχισε να γράφει στην επιφάνεια της τουρκικής πλευράς της γέφυρας σε άψογα τουρκικά... ΕΛΑΤΕ ΟΡΘΙΟΙ, ΑΛΛΆ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΦΕΡΕΤΡΑ...
Σε λίγα λεπτά οι Τούρκοι αντελήφθησαν την κινητικότητα στην γέφυρα και σήμαναν συναγερμό στο φυλάκιο τους. Εμείς ασφαλώς είχαμε ολοκληρώσει την ενέργεια μας και αποσυρόμασταν σαν πονηρές γάτες, στο φυλάκιο μας.. Πριν προφτάσουμε να εισέλθουμε στο φυλάκιο, ακούσαμε τους πρώτους πυροβολισμούς στον αέρα.. Ένας δικός μας στρατιώτης ανταπέδωσε τα πυρά στον αέρα..Εκείνη την στιγμή κατέφθανε στο φυλάκιο, από την ταξιαρχία, όπως προαναφέραμε για να επιληφθεί της καταστάσεως, ένας ανώτατος αξιωματικός. Επρόκειτο περί του Συνταγματάρχη, τότε, Ελευθερίου Σταμάτη, περί του οποίου θα κάνω σύντομη μνεία στο τέλος της εμπειρικής αυτής αφηγήσεως.
Ενημερώσαμε αμέσως τον Συνταγματάρχη για τα έκτακτα διατρέξαντα με πλήρη αναφορά. Έκπληκτος άκουσε και τις δικές μας.. αυθόρμητες, ελαιοχρωματιστικές πρωτοβουλίες και εικαστικές παρεμβάσεις στην τουρκική πλευρά της γέφυρας..Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω το άρθρο απότομα και για ευνοήτους λόγους, και δεν θα αναφέρω τι επακολούθησε.
Για αγαθή μας τύχη και κατά ευτυχή σύμπτωση, τις έρευνες για το περιστατικό είχε αναλάβει ο Συνταγματάρχης Πεζικού Ελευθέριος Σταμάτης, ο οποίος ήταν στα 1974 υπολοχαγός καταδρομών, συμμετείχε στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έδρασε ηρωικώς στην απόκρουση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Προσφάτως δημοσίευσε και ένα σχετικό βιβλίο υπό τον αινιγματικό τίτλο.. Κύριοι, μπορείτε να πάτε για ύπνο...
Οι.. δράστες της πρωτοβουλίας του ελληνικού φυλακίου της γέφυρας Μαρασίων, εμείς δηλαδή, απομακρυνθήκαμε με ανώτατη διαταγή από το φυλάκιο και με την εντολή να μην πλησιάσουμε ποτέ πια συνοριακό φυλάκιο μέχρι το τέλος της θητείας μας και την επομένη ήλθαν αντικαταστάτες μας.
Έγραψα για πρώτη φορά για αυτό το άγνωστο περιστατικό, ένα από τα πολλά που συμβαίνουν στον Έβρο, σε ανάμνηση των συναδέλφων μου Ελλήνων στρατιωτών Δεν προσέθεσα απολύτως τίποτα, αλλά ασφαλώς δεν έγραψα για το σύνολο της εμβέλειας και των συνεπειών του..
Και οι τιμητικές άδεις που έλαβαν οι Έλληνες Στρατιώτες δεν ήταν τίποτα άλλο από έκφραση προσηλώσεως στο σύνθημα της μεραρχίας μας στον Έβρο..
ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ.. Και τότε και τώρα και για πάντα..
Απόστολος Λαγός
The Stormtrooper
