Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ''ΣΤΡΑΣΣΕΡΙΣΜΟΥ''



    Για την εκπληκτική πορεία του Αδόλφου Χίτλερ και την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία και άρθρα. Οι προδοσίες και οι απόπειρες κατά της ζωής του δεν τον πτόησαν και δεν κλόνισαν την πίστη του για ένα μέχρι τέλους αγώνα κατά του μαρξισμού. Ένας από τους προδότες που βρέθηκαν στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος ήταν και ο Gregor Strasser, ο όποιος ήταν πάντοτε αρεστός στους αντίπαλους του Χίτλερ και κανένας από τον στενό κύκλο του Φύρερ δεν του είχε εμπιστοσύνη. Οι ομιλίες του Στράσσερ στο ραδιόφωνο χαρακτηρίζονταν ‘’έξυπνες’’  από τον ιουδαϊκό Τύπο το 1932. Ο ίδιος, συγχρόνως, μηχανορραφούσε με διάφορους τρόπους κατά του NSDΑP, αποδεικνύοντας τις διαλυτικές προθέσεις του. Προσπάθησε να εφαρμόσει την ιουδαϊκή τεχνική «διαίρει και βασίλευε», αλλά σκόνταψε στην πίστη και στην αφοσίωση των οπαδών του Φύρερ. Σ’ αυτόν, τον χαμαιλέοντα, έγινε πρόταση από τoν Καγκελάριο Κουρτ φον Σλάιχερ να γίνει αντικαγκελάριος παίρνοντας μαζί του και βουλευτές του NSDAP, ώστε να το διασπάσει, τη στιγμή μάλιστα που αυτό βρισκόταν ένα βήμα πριν από την κατάκτηση της εξουσίας. Πιο πριν είχε προταθεί στον Χίτλερ να συμμετάσχει το NSDAP σε κυβέρνηση συνασπισμού, χωρίς να είναι ο ίδιος Καγκελάριος, κάτι το οποίο αρνήθηκε. Όμως, ο προδότης Στράσσερ δέχθηκε αμέσως την πρόταση, αλλά δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας την «αποστολή» του, διότι προσέκρουσε στην αδιάσπαστη συνοχή του NSDAP. 


Ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του γράφει: 

«5 Δεκεμβρίου 1932 … Έχομεν μια μακράν συνομιλία με τον Φύρερ. Κάμνομεν συμβούλιον  περί της στάσεώς μας απέναντι της κυβερνήσεως Σλάιχερ. Ο Στράσσερ αντιπροσωπεύει την άποψιν ότι πρέπει να ανεχθούμε τον Σλάιχερ. Ο Φύρερ συνεκρούσθη μαζί του. Ο Στράσσερ ζωγραφίζει όπως πάντα τα πράγματα στο κόμμα με πολύ μαύρα χρώματα. Αλλά και αυτό να ήτο αλήθεια δεν πρέπει κανείς να υποχωρή προ του σκεπτικισμού των μαζών.
    Κατόπιν μιας συμπτώσεως πληροφορούμεθα την αληθινήν αιτίαν της ανατρεπτικής πολιτικής του Στράσσερ. Είχε την Κυριακήν το βράδυ μια συνομιλία με τον Στρατηγόν Σλάιχερ κατά την οποίαν του προσέφερε την θέσιν του υποκαγγελαρίου. Ο Στράσσερ όχι μόνον δεν απέκρουσε αυτήν την προσφορά, αλλά ανεκοίνωσε την απόφασίν του όπως κατά την ενδεχομένην νέαν εκλογήν εκθέση ίδιον κατάλογον βουλευτών. Αυτό είναι αισχρά προδοσία κατά του Φύρερ και του κόμματος. Εγώ δεν εξεπλάγην καθότι δεν ανέμενα τίποτε άλλο. Τώρα περιμένομεν μόνο τη στιγμήν, που να εκτελέση δημοσίως την προδοσίαν του. 
…..
8 Δεκεμβρίου 1932 

… Το μεσημέρι εκρήγνυται η μπόμπα: ο Στράσσερ γράφει μια επιστολή προς τον Φύρερ, εις την οποίαν του αναφέρει ότι καταθέτει όλας τας υπηρεσίας του εν τω κόμματι. Δίνει ως αιτίαν ψευδείς και μη επιδεχομένους συζήτησιν λόγους: Πρέπει να οδηγήσωμεν το κόμμα προς την Αρχήν, τώρα είναι η κατάλληλος στιγμή. Το κόμμα εξαντλείται σε ανωφελή αντιπολίτευσι, δεν ημπορεί πλέον να συμβαδίση και αποκρούει κάθε ευθύνην.

Φυσικά, όλοι αυτοί οι λόγοι είναι επιφανειακοί. Δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο παρά ότι η ορμή του Στράσσερ στο αξίωμα του υπαρχηγού είναι δυνατώτερη παρά η πίστις προς το κόμμα….» (Από το Καϊζερχόφ εις την Καγγελαρίαν του Ράιχ, εκδ. Νέα Γενεά, 1935, μετάφραση Ευάγγελος Κυριάκης). 

Έτσι, στις 9 Δεκεμβρίου 1932 ο Γκρέγκορ Στράσσερ αποχωρεί από το NSDΑP με τον ιουδαϊκό Τύπο να  γράφει καλά λόγια για αυτόν, ενώ ο αδελφός του Όττο γράφει ένα πρόστυχο άρθρο κατά των μελών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Ο αγώνας συνεχίζεται και στις 30 Ιανουάριου 1933 η επιτυχία έρχεται. Ο Χίτλερ ανακηρύσσεται καγκελάριος της Γερμανίας, μέσα σε τραγούδια χαράς, λαμπαδηδρομίες νέων, και το τραγούδι του μάρτυρα Χορστ Βέσσελ να το τραγουδούν χιλιάδες εθνικοσοσιαλιστές μέσα σε μια μυστικιστική ατμόσφαιρα. Το 1934 ο Χίτλερ θα ανακαλύψει ότι ο Ρεμ -ο οποίος είχε ήδη εκδηλώσει διαλυτικές τάσεις και αρχομανία και είχε γίνει ανεκτός- σχεδίαζε υπογείως ανταρσία εναντίον του, μαζί με τον Σλάιχερ.  Μετά από αυτά, θα αναλάβει προσωπικώς να τιμωρήσει τους υπονομευτές και τους προδότες της Εθνικοσοσιαλιστικής επανάστασης: κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Κολιμπρί συλλαμβάνονται και εκτελούνται μεταξύ άλλων ο Ρεμ, ο Γκρέγκορ Στράσσερ και ο Σλάιχερ. Είχε έρθει η ώρα της τιμωρίας…


Όλα τα παραπάνω γίνονται δεκτά από όλους τους ιστορικούς και ερευνητές της ιστορίας, ακόμη και τους πιο φανατικούς αντιναζί. Σήμερα δεν υπάρχει κανείς απολογητής του Στράσσερ στον κόσμο. Η όποια επίκληση του Στράσσερ και του «στρασσερισμού» γίνεται εκ του πονηρού, προκειμένου να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Έτσι ο Στράσσερ παρουσιάζεται ως η «αριστερή πτέρυγα» του Εθνικοσοσιαλισμού και εθνικομπολσεβίκος.  Ενώ η αλήθεια είναι ότι ο Γκρέγκορ Στράσσερ συμμάχησε με τους καθεστωτικούς δεξιούς του Στρατηγού Σλάιχερ εναντίον του Εθνικοσοσιαλισμού…

Όλα αυτά τα γεγονότα μας προκαλούν αηδία, αλλά στις μέρες μας βλέπουμε κάποιους να φορούν τη μάσκα του εθνικοσοσιαλιστή και να τιμούν τους προδότες, επιχειρώντας να σπιλώσουν την ιδέα του εθνικοσοσιαλισμού και να προκαλέσουν ιδεολογική σύγχυση.
Οι αληθινοί Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξεχνούμε και έχοντας φωτεινό μονοπάτι στη ζωή μας την ιδεολογία της φυλής μας, συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στον μαρξισμό, τον αγώνα για την Ευρώπη και τον πολιτισμό!

Χάιλ Χίτλερ

Άγγελος Κωνσταντίνου

The Stormtrooper