Carin Fock
Του Άγγελου Κωνσταντίνου
Μια σπουδαία μορφή του εθνικοσοσιαλισμού, που συμμετείχε ενεργά στον αγώνα του Χίτλερ προς την κατάκτηση της εξουσίας είναι η πρώτη γυναίκα του Χέρμαν Γκαίρινγκ, η σουηδο-ιρλανδικής καταγωγής Κόμισσα Καρίν Φοκ (Carin Fock). Η Καρίν ακολούθησε τον Γκαίρινγκ στη πρώτη μεγάλη συγκέντρωση των SA και άκουγε τις ατελείωτες συζητήσεις για διάφορα θέματα από τις συχνές επισκέψεις του Χίτλερ στο σπίτι τους. Σε ένα γράμμα προς τον γιο της από τον πρώτο της γάμο γράφει: «Ο Αγαπημένος παρουσίασε τον στρατό των πραγματικά νέων Γερμανών του ενώπιον του Φύρερ του και είδα το πρόσωπό του να φωτίζεται βλέποντάς τους να παρελαύνουν. Ο Αγαπημένος έχει δουλέψει πολύ σκληρά με αυτούς, τους έχει εμφυσήσει μεγάλο μέρος της ανδρείας και του ηρωισμού του, και αυτό που παλιότερα ήταν όχλος –και μάλιστα άγριος και μάλλον τρομακτικός, οφείλω να ομολογήσω– μεταμορφώθηκε σ’ έναν αληθινό Στρατό του Φωτός, μια ομάδα πρόθυμων σταυροφόρων, έτοιμων να βαδίσουν σύμφωνα με τις διαταγές του Φύρερ και να απελευθερώσουν για μια ακόμα φορά αυτήν τη δυστυχισμένη χώρα».[1]
Στο πραξικόπημα του Μονάχου το 1923 ο Γκαίρινγκ τραυματίζεται βαριά από σφαίρα ενός αστυνομικού και κάποιοι φίλοι ειδοποίησαν την Καρίν, η οποία έσπευσε με γενναιότητα στο πλευρό του Γκαίρινγκ, για να του κρατήσει το χέρι και να σχεδιάσει την απόδρασή του. Τον μετέφερε με το αυτοκίνητο στο Partenkirchen, 112 χιλιόμετρα νότια του Μονάχου, όπου κρύφτηκε στη βίλα ενός πλούσιου Ολλανδού. [2] Την ίδια περίοδο ο Χίτλερ βρισκόταν στη φυλακή Landsberg, η δε Καρίν, που δεχόταν επιθέσεις από κομμουνιστές που της πετούσαν πέτρες στο δρόμο, κάποια από τις οποίες, μάλιστα, της έσπασε ένα κόκκαλο του ποδιού της, εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο για να βρίσκεται κοντά στον Χέρμαν.[3] Σε ένα γράμμα προς τη μητέρα της στις 20 Νοεμβρίου 1923 με ενθουσιασμό γράφει: «Οι μέθοδοι του Χίτλερ μέχρι στιγμής βασίστηκαν στην αξιοπρέπεια και στον ιπποτισμό. Γι’ αυτό έχει τύχει τόσο μεγάλης αγάπης και θαυμασμού και έχει μαζί του όλο τον λαό. … Ο Χίτλερ είναι ήρεμος, τώρα πια είναι γεμάτος ζωή και πίστη, έπειτα από τις πρώτες ημέρες που ήταν απαθής και αρνιόταν να φάει…»[4] Παρά την φτώχεια που βασάνιζε το ζεύγος Γκαίρινγκ, η Καρίν γράφει στη μητέρα της στις 20 Φεβρουαρίου του 1924 «χίλιες φορές να πεθάνω από πείνα παρά να υπηρετήσω Εβραίο». Στις 5 Απριλίου η Καρίν επισκέπτεται τον Χίτλερ στην φυλακή. Αυτός εκεί της αφιέρωσε μια φωτογραφία του και αργότερα της έδωσε σημαντικές οδηγίες για να τις μεταφέρει στον σύζυγο της στο Ίνσμπρουκ: Έπρεπε να έρθει αμέσως σε επικοινωνία με τον Μπενίτο Μουσολίνι. [5]
Η Καρίν ταλαιπωριόταν από χρόνια ασθένεια, αλλά η βεβαρημένη υγεία της δεν την εμπόδισε να αποδεικνύει έμπρακτα την πίστη της στον σύντροφό της και στον Εθνικοσοσιαλισμό. Πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1931 στη Στοκχόλμη. Ο γιός της Thomas παρακολούθησε τον Γκαίριννκ να γονατίζει κλαίγοντας μπροστά στο ανοιχτό φέρετρο στο παρεκκλήσι Edelweiss και στάθηκε δίπλα στον πάτριό του στην κηδεία της μητέρας του.[6]
Όταν κομμουνιστές βεβήλωσαν τον τάφο της, ο Γκαίρινγκ αποφάσισε να κτίσει στη μνήμη της το «Κάρινχολ», ένα μαυσωλείο δίπλα στη λίμνη. Η 20ή Ιουνίου του 1934 ήταν η ημέρα που είχε ορίσει για τη μεταφορά της σορού της στο Κάρινχολ. Ένα ειδικό τρένο μετέφερε τη σαρκοφάγο διασχίζοντας τη βόρεια Πρωσία από το σουηδικό φέρι μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό όπου περίμεναν την άφιξή της ο Γκαίρινγκ και ο Χίτλερ, και οι δυο τους και σκυθρωποί. Οι πόλεις και τα χωριά από τα οποία περνούσε το τρένο είχαν πέσει σε βαρύ πένθος. Ομάδες της Χιτλερικής Νεολαίας στέκονταν προσοχή στις αποβάθρες των τοπικών σιδηροδρομικών σταθμών, μέλη του Bund Deutcher Madel (του γυναικείου τμήματος της Χιτλερικής Νεολαίας) είχαν παραταχθεί στις γέφυρες, χαιρετώντας και ραίνοντας με λουλούδια. Οι σημαίες υποστέλλονταν καθώς περνούσε αργά τρένο, και χιλιάδες γυναίκες στέκονταν κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών για να αποτίσουν φόρο τιμής στη νεκρή[7] Ο Γκαίρινγκ είχε καλέσει τους συγγενείς της Καρίν, μαζί με εκατοντάδες διπλωμάτες και πολιτικούς. Κατέβηκε μόνος του με τον Χίτλερ τα σκαλιά του μαυσωλείου. Και οι δυο τους ένοιωθαν θλίψη που δεν πρόλαβε να δει το θρίαμβο των εθνικοσοσιαλιστών, για τον οποίο αγωνίστηκε και στον οποίο πίστευε.[8]
Η σχέση της με τον Γκαίρινγκ θεωρείται μια συγκινητική ιστορία δυνατής αγάπης. Το 1945 o Γκαίρινγκ έδωσε εντολή να καταστραφεί το Κάρινχολ, για να μην πέσει στα χέρια των Σοβιετικών.
Από το βιβλίο του Ντέιβιντ Ίρβινγκ «Γκαίρινγκ, ο ισχυρός άνδρας του Τρίτου Ράιχ»
[1] σελ 62, [2] σελ 80, [3] σελ 83, [4] σελ 84, [5] σελ 87, [6] σελ 133, [7] σελ 100, [8] σελ 191
The Stormtrooper
